Edukacja zdalna 2020/2021

• Dokąd wybierają się dzieci?
• Co robi się w bibliotece, o czym powiedziała Basia?
• Czy za książki w bibliotece trzeba płacić?
• W jaki sposób trzeba dbać o książki?
• Jak trzeba się zachowywać w bibliotece?
• Dlaczego?
• Kto z was był kiedyś w bibliotece?
• Co wam się tam najbardziej podobało?

• W bibliotece każda książka ma swoje miejsce. Pomóż Misi odłożyć książki na właściwe miejsce. Połącz linią książkę z półką, na której powinna stać. Za każdym razem użyj kredki w innym kolorze.
   

Tajemnice książek

12 – 16 kwietnia

1. Jakie książki lubimy?
2. Robimy własny papier
3. Kto jest potrzebny, aby powstała książka?
4. Co można kupić w księgarni?

W tym tygodniu odkryjemy tajemnice książek – dowiemy się, jak powstaje papier i skąd się biorą książki, co to jest księgarnia i biblioteka, porozmawiamy też o swoich ulubionych książkach. Powtórzyliśmy piosenkę Bajeczki i posłuchamy fragmentu książki Zofii Staneckiej Basia i biblioteka. Dzieci poćwiczą umiejętność wypowiadania się na temat ulubionej książki, zastanowią się, jakie uczucia wywołuje czytanie jej i poznają różne rodzaje książek: zawierające krótkie opowiadania, opowiadające długą historię, napisane wierszem. Poznamy recykling w praktyce, robiąc papier czerpany
z niepotrzebnych kartek – makulatury – oraz barwników, brokatu i suszonych roślin.

Powtórzymy nazwy poznanych wcześniej zawodów (malarz, kierowca, piłkarz, piekarz, rolnik, pisarz)
i poznamy nowe, związane z tworzeniem książek (grafik, redaktor, drukarz).

Spróbujemy wspólnie stworzyć opowiadanie – każdy po kolei napisze część bajki. Można taką zabawę powtarzać z dzieckiem w czasie podróży. Rozwija ona kreatywność, pobudza wyobraźnię i wzmacnia wiarę w siebie. Czasem warto nawet poprosić syna lub córkę „Opowiedz mi bajkę”, a potem pochwalić za starania i za konkretne elementy opowiadania, na przykład „podobało mi się to, że Małgosia w bajce nie zrezygnowała z wycieczki, chociaż była zmęczona”. W ten sposób nie tylko zachęcamy dziecko do dalszego ćwiczenia wyobraźni, ale również pokazujemy mu, jakie postawy są właściwe i pomocne
w życiu.

Dzieci uczą się zasad zachowania w księgarni i posługiwania się pieniędzmi, bawiąc się w sklep,
w którym można będzie płacić trzema rodzajami banknotów. Maluchom najłatwiej jest przyswajać wiedzę w praktyce, dlatego warto, chodząc z nimi do sklepu, pozwolić im czasem za coś zapłacić,
a w domu używać do zabawy również „prawdziwych” pieniędzy – można kupić je w sklepie
z zabawkami lub wydrukować samodzielnie. Przedszkolaki poznają też nazwy innych sklepów: sklep spożywczy, cukiernia, kwiaciarnia. Odwiedziły bibliotekę i zapoznały się z zasadami jej działania: książki się wypożycza, a po jakimś czasie oddaje, są uporządkowane według kategorii i nazwiska autora,
w bibliotece nie można rozmawiać (jedynie szeptem w ważnych sprawach) ani biegać, należy odkładać książki na miejsce. Ćwiczyliśmy porządkowanie przedmiotów (książek) według cech (wygląd, treść).

Nawet z 4-letnim dzieckiem już warto chodzić do biblioteki – zazwyczaj można w niej znaleźć również pozycje dla najmłodszych czytelników. Można wspólnie poszukiwać interesujących malucha książeczek i pozwalać mu na samodzielny wybór. Dzięki temu czytanie będzie mu się kojarzyło z ciekawą przygodą i dobrą zabawą, a nie z przykrym obowiązkiem. Jeśli to możliwe, dobrze jest założyć mu kartę biblioteczną – dziecko będzie dumne z tego, że może wypożyczać książki.

MATERIAŁ POMOCNICZY:

-„Co to jest?” – rozwiązywanie zagadek tematycznych.

Gdy chcesz stworzyć obrazek nowy, taki piękny, kolorowy. Będzie ci potrzebna ona, najlepsza będzie biała, ale może być i czerwona. Na niej namalujesz lub narysujesz, co tylko chcesz, a potem możesz wyciąć każdą narysowaną rzecz. (kartka papieru)

Czyta ją mama, czyta i tata często w obrazki jest bogata. Dużo liter na każdej stronie, są historie o królu na tronie. Są też wiersze rymowane, najlepiej, gdy przez babcię czytane. (książka)

Zanim zaczniesz czytać książkę, najpierw, gdy ją bierzesz w rączkę, patrzysz, co jest z tyłu, co jest z przodu, czy jest tam rysunek samochodu? Jest i taka, co przedstawia niedźwiadka, to właśnie jest… (okładka)

- „Jakie książki lubimy?” – rozmowa na temat literatury dziecięcej na podstawie doświadczeń dzieci i książek znajdujących się w przedszkolu.

- Zajęcia o emocjach – zachwyt, emocjonalny stosunek do książek.

Mole książkowe – słuchanie wierszyka i rozmowa na jego temat.

Mole książkowe

Dominika Niemiec

Otwieram książkę,

jedna chwilka

 i już jestem w innym świecie.

W wyobraźni staję się piękną królewną

 lub pszczółką skrytą w kwiatów bukiecie.

Każda książka roztacza przede mną

świat niezwykły, wspaniały.

Z zachwytem pochłaniam każde słowo,

zdanie, rozdział od deski do deski… czyli cały.

Rodzice doskonale rozumieją mój zachwyt nad książkami,

bo tak jak ja są zwyczajnie książkowymi molami.

- Rozmowa z dziećmi na temat wiersza:

O jakim przedmiocie był wiersz?

W kogo zamienia się dziewczynka, czytając książkę?

Jak czuje się dziewczynka, gdy czyta książki?

Kto jeszcze razem z dziewczynką zachwyca się książkami?

Co to znaczy czuć zachwyt?

Co to znaczy „przeczytać coś od deski do deski”?

Kto to jest „mol książkowy”?

Czy lubicie czytać książki?

Czy są takie książki, którymi jesteście zachwyceni?

- „Ja będę księżniczką, a ty rycerzem” – praca z W.44 i W.45.

Dzieci wypychają stroje rycerza i księżniczki i zakładają je na sylwety.

- „Coś z niczego” – przygotowanie materiału do produkcji papieru czerpanego.

Dziecko siada przy stoliku, ma przed sobą kartki spośród swoich starych, (niepotrzebnych już) rysunków i pojemnik. Rodzic tłumaczy, że z tych zużytych, niepotrzebnych już papierów – czyli z makulatury – będą robić nowy papier. Takie działanie nazywa się recyklingiem, czyli ponownym wykorzystaniem czegoś, co zostało już wcześniej użyte. Dziecko drze kartki na jak najmniejsze kawałeczki tak, aby całość zmieściła się w pojemniku. Rodzic przekłada do wysokiej miski i zalewa wrzątkiem tak, aby całość była pod wodą. Odstawiamy miskę, aby papier mocno nasiąknął wodą.

- „Robimy własny papier” – samodzielne wykonanie papieru czerpanego.

Dziecko siedzi przed stolikiem, na którym ustawione są: miska z namoczonymi papierkami, zasuszone rośliny, brokat, barwniki, mikser, sito czerpalne, kuweta z wodą, ręczniki, kawałek tkaniny, gąbka.

Rodzic pyta dziecko: Co będziemy robić? R. naprowadza dziecko, by udzieliło poprawnej odpowiedzi – papier. R. tłumaczy dziecku, co to jest papier czerpany (jest to papier, który się wyławia – czerpie –
z wody, mogą w nim być kawałki suszonych roślin, kwiatów).

R. pyta dziecko: Jak powstaje zwykły papier? Z czego się go produkuje? R. krótko opowiada dziecku
o tym, jak powstaje papier. Może posłużyć się informacjami: Najlepszy i najtrwalszy papier powstaje z drewna. Gdy drzewa są już wysokie, drwal je ścina, a w zamian sadzi nowe drzewa, tak aby w lesie zawsze była równowaga. Drwal odcina gałęzie drzew i same pnie, zawozi do fabryki papieru, czyli papierni. W papierni specjalne maszyny zdejmują korę z drzew, a pozostały środek rozdrabnia się na drobne włókno. Do włókna dodawane są różne składniki, między innymi barwnik, aby kartka była biała, oraz makulaturę, czyli papier użyty wcześniej, np. stare książki, gazety. Z takiej masy robi się długie rolki papieru, które tnie się później na kartki odpowiedniej wielkości. Na powstałych kartkach można drukować książki, gazety albo używać ich do rysowania.

R. pokazuje dziecku mikser i mówi: Mikserem rozdrobnimy podarte wcześniej kartki papieru. Musimy to robić bardzo ostrożnie, żeby przygotowywana przez nas masa się nie wylała. Nie wolno wkładać rąk do miski podczas pracy. R. miksuje papier w misce. R. mówi: Teraz mamy już gotową pulpę do robienia papieru czerpanego, możemy ją ozdobić, dodając kwiaty, barwniki i brokat. R. prosi chętne dziecko o dodanie wybranego składnika do pulpy papierowej. Dziecko wkłada ramę czerpalną do kuwety i przy pomocy R. nakłada na ramę cienką warstwę pulpy. Delikatnie porusza ramą w kuwecie tak, aby pulpa została równomiernie rozprowadzona po całej ramie. Następnie dziecko z R. zdecydowanym ruchem wyjmują ramę z kuwety, trzymając ją w poziomie tak, aby woda ściekała do kuwety. Kiedy woda przestanie kapać, kładą ramę z papierem na ręcznikach. Dziecko kładzie na papier tkaninę o tych samych wymiarach i gąbeczką dociska tkaninę do ramy, odsączając w ten sposób papier z wody. Odwracamy ramkę do góry nogami, delikatnie pukając – tkanina razem z papierem powinna odczepić się od ramki. Dziecko zanosi tak wykonany papier w ciepłe miejsce.

- „Ile to sylab?” – praca z KP2.31.

Rodzic pokazuje różne przedmioty znajdujące się w pokoju. Dziecko podaje nazwy tych przedmiotów i wspólnie z R. wyklaskują sylaby. Następnie dziecko wykonuje zadanie z karty.

- Papiernia - zabawa relaksacyjna.

 Natalia Łasocha

Wczesnym rankiem idź do lasu - Dziecko palcami wskazującymi na przemian „spaceruje” po plecach brata/siostry/rodzica.

drwal tam drzewa tnie -  Krawędzią dłoni delikatnie kreślą linię w poprzek jego pleców.

Potem wielką ciężarówką do papierni jadą pnie - Pięść jednej dłoni przesuwają wzdłuż pleców.

Duży kawał drewna weź i długo nie czekaj -  Chwyta brata/siostrę/rodzica za ramiona

na drobne kawałki porządnie go posiekaj -  Krawędziami obu dłoni delikatnie stuka go po plecach, od góry do dołu i od dołu do góry.

Dodaj barwnik, jaki chcesz, jeszcze klej i woda -  Delikatnie dotyka jego szyi, a następnie jednego i drugiego ucha.

w wielkiej kadzi to wymieszaj i masa gotowa -  Palcem wskazującym kreślą koła na plecach brata.

Teraz trudne jest zadanie, lecz się nie poddawaj, na podłużnych sitach tę masę rozkładaj - Palcami obydwu dłoni przesuwa od po plecach od góry do dołu.

Dużo cierpliwości teraz potrzebujesz, masa schnie, a ty ją dzielnie po trochu wałkujesz - Całą powierzchnią obu dłoni gładzi plecy od góry do dołu.

Kiedy papier już gotowy, zwiń go w wielkie bele, taki papier co dzień ma zastosowań wiele - Dziecko turla brata po dywanie.

- „Jaki to zawód?” – zabawa dydaktyczna kalambury. Zadaniem rodzica jest pokazać zawód, nie używając słów.  Dziecko odgaduje. Zawody do pokazania: malarz, kierowca, piłkarz, piekarz, rolnik, pisarz. Zamieniamy się rolami.

- „Kto jest potrzebny, aby powstała książka?” – rozmowa na temat procesu powstawania książki na podstawie doświadczeń dzieci i fragmentów książki Zofii Staneckiej Basia i biblioteka.

W bibliotece

Zofia Stanecka

 (…)

– Cieszę się, że przyszliście do naszej biblioteki. Mam nadzieję, że będziecie dobrze się bawić.

– Bibliotekarka uśmiechnęła się miło. – Już za chwilę przyjdzie autorka, ale najpierw chciałam was o coś zapytać. Kto z was wie, gdzie pracuje pisarz?

– W bibliotece! – zawołała Basia.

– W pisarni! – przekrzyczeli ją Olaf z Karolem.

– Oj tak, przydałoby się, żeby istniały takie miejsca jak pisarnie – powiedział ktoś rozbawionym głosem.

Basia odwróciła głowę. W progu sali stała pani z plakatu.

Na głowie miała masę loczków i uginała się pod ciężarem wielkiej, wypchanej czymś torby.

– Mam na imię Róża – powiedziała, gdy dotaszczyła torbę pod tablicę.

 – Zajmuję się pisaniem oraz ilustrowaniem książek. Ilustruję w domu, a piszę wszędzie tam, gdzie mogę usiąść z laptopem i pomyśleć. Bo w pracy autora myślenie jest bardzo ważne. Myślenie i coś jeszcze. Coś, co sprawia, że można tworzyć nowe opowieści, rysować i marzyć… To coś nazywa się…

 – Czekolada! – zawołała Basia. Mama nigdy nie siada do pracy bez czekolady.

Autorka roześmiała się.

– Czekolada rzeczywiście bywa pomocna w myśleniu, ale chodziło mi o coś innego. O supermoc, z której korzysta każdy pisarz lub ilustrator, gdy tworzy książki. Moc na literę „w”.

 – Wrotki! – ucieszył się Karol.

– Wy – ob… – podpowiedziała autorka (…)

Pytania:

Co miała na myśli autorka? (wyobraźnia)

 Dlaczego pisarce potrzebna jest w pracy wyobraźnia?

Czym jeszcze, oprócz pisania, zajmowała się autorka, z którą spotkały się dzieci?

Kto jeszcze jest potrzebny, aby powstała książka?

Dziecko podaje swobodne odpowiedzi. R. nakierowuje tak, aby powstał opis zawodów: grafika, redaktora, drukarza.

- „Nasza historia” – wspólne układanie opowiadania. 

Rodzic zaczyna opowiadać historię: Dawno, dawno temu, za górami, za lasami żyła sobie piękna księżniczka… Dziecko kontynuuje opowiadanie według swojego pomysłu. R. wspiera dziecko, podsuwa pomysły i zachęca je do samodzielnego wymyślania dalszej części. Mogą zaangażować się członkowie rodziny.

-„Co można kupić w księgarni?” – rozmowa na temat księgarni na podstawie doświadczeń dzieci i zabawy dydaktycznej.

Rodic układa na dywanie ilustracje, zabawki lub prawdziwe przedmioty: jabłka, ogórki, mleko, trzy różne książki, ciasto, babeczki, rogalik, kwiat cięty, kwiat doniczkowy. R mówi: Leżą tutaj produkty, które można kupić w różnych sklepach, posegregujmy je. R. układa cztery obręcze. Dziecko po kolei wkłada po jednym produkcie do obręczy. Dziecko próbuje podać nazwy sklepów, w których można kupić dane produkty (sklep spożywczy, księgarnia, cukiernia, kwiaciarnia). Dziecko głośno przelicza produkty w każdej obręczy. R. pyta dziecko: Czy byłeś kiedyś w księgarni? Jakie książki tam kupowałeś? Co jeszcze, poza książkami, można kupić w księgarni?

- „Poproszę trzy książki” – zabawa dydaktyczna.

Dziecko siada przy stoliku. R. tłumaczy dziecku, że aby coś kupić, potrzebujemy pieniędzy. Dziecko z kolorowych papierów wycina prostokąty. R. umawia się z dzieckiem, że prostokąty w kolorze czerwonym – to banknoty o najwyższym nominale, prostokąty w kolorze niebieskim – to banknoty o średnim nominale, a prostokąty w kolorze żółtym – to banknoty o najniższym nominale. Dziecko wycinają dowolną ilość prostokątów (minimum po trzy) w tych trzech kolorach. Dziecko siada na dywanie ze swoimi prostokątami.

R. mówi: Podnieś banknot, który ma największą wartość. Dziecko podnosi czerwony prostokąt, kładzie na podłogę.

R. mówi: Podnieś banknot, który ma najniższą wartość. Dziecko podnosi żółty prostokąt, kładzie na podłogę.

R. mówi: Podnieś banknot, który ma wartość większą od banknotu żółtego, ale mniejszą od czerwonego. Dziecko podnosi niebieski banknot, kładzie na podłodze.

R. mówi: Wyobraź sobie, że to są prawdziwe pieniądze, za które możesz coś kupić. Zamknij oczy… Przenosimy się do dużej księgarni, w której jest bardzo wiele regałów z kolorowymi książkami. Są tutaj książki pełne obrazków, są też takie, w których są same litery. Gdy otworzysz oczy, nasz pokój będzie właśnie tą dużą księgarnią. Dziecko otwiera oczy. Rodzic będzie sprzedawał książki. Dziecko, które jest klientem, prosi sprzedawcę o książkę (lub kilka książek) – może zażyczyć sobie konkretną książkę lub poprosić sprzedawcę o możliwość dokonania samodzielnego wyboru. Sprzedawca podaje cenę (w kolorowych banknotach), pamiętając o wartości banknotów. Udanej zabawy!

-  „Memory” – gra pamięciowa z W.46.

Dziecko przygotowuje karty do gry z W.46. Dziecko układa karty lewą stroną ku górze i zaczyna grę. Dziecko po kolei odkrywa dwie wybrane przez siebie karty. Rodzic i dziecko po kolei odkrywa dwie wybrane przez siebie karty.  Jeśli odkryło karty dotyczące tej samej bajki (np. Kopciuszek i pantofelek), zabiera je i może wykonać jeszcze jeden ruch. Wygrywa ten, kto zbierze najwięcej par. Powodzenia!

- „Z czym ci to się kojarzy?” – zabawa ze słowem.

R. kładzie książkę. Pyta dziecka: Z czym Ci się kojarzy słowo „książka”? Dziecko odpowiada. Następnie R. zabiera książkę i pyta dziecko: Z czym ci się kojarzy słowo „księgarnia”? Dziecko odpowiada.

- „Zasady zachowania się w bibliotece” – rozmowa na temat zasad panujących w bibliotece na podstawie doświadczeń dzieci i fragmentu opowiadania Basia i biblioteka.

W bibliotece

Zofia Stanecka

W poniedziałek przed obiadem pani Marta zaprosiła grupę Basi do kręgu.

– Jutro zaraz po śniadaniu pójdziemy do biblioteki – powiedziała.

– La, la, la… – zanuciła radośnie Anielka.

 – Co tam będziemy robić? – spytał Kuba.

– No właśnie, kto wie, co robi się w bibliotece? – odpowiedziała pani pytaniem.

Basia wyciągnęła rękę do góry. Babcia Marianna już dawno temu, chyba z rok wcześniej, zapisała ją do biblioteki.

– W bili… bliotece są książki! – zawołała. – Zabiera się je do domu, a potem oddaje.

 – Ja bym nie oddał – oświadczył Karol.

– Jak oddasz, to bierzesz inną. I tak w kółko. Oddajesz i dostajesz, oddajesz i dostajesz…

– Za darmo? – upewniła się Zuzia.

 – Tak, Zuziu. – Pani włączyła się do rozmowy. – Książki z biblioteki pożycza się, nie kupuje. Dzięki temu każdą z nich może przeczytać wiele osób.

– O książki trzeba dbać – wygłosiła Basia. – Nie można do nich chować kanapek. Ani czytać w wannie. Tata kiedyś o tym zapomniał i książka wykąpała się razem z nim. Potem powiedział, że trzeba ją będzie odkupić.

– W… bi… liotece… jest… cicho – szepnął Titi.

 Wszyscy spojrzeli na niego ze zdziwieniem, bo Titi rzadko coś mówił sam z siebie. Pani skinęła głową.

– W bibliotekach można pracować i czytać na miejscu. Trzeba zachować ciszę, żeby nie przeszkadzać innym. (…)

 Pytania:

Dokąd wybierają się dzieci?

Co robi się w bibliotece, o czym powiedziała Basia?

Czy za książki w bibliotece trzeba płacić?

W jaki sposób trzeba dbać o książki?

Jak trzeba się zachowywać w bibliotece?

Dlaczego?

Kto z was był kiedyś w bibliotece?

Co wam się tam najbardziej podobało?

- „Gdzie postawię tę książkę?” – segregowanie, praca z KP2.32.

Rodzic pyta dziecko: Wiesz już, że w bibliotece można znaleźć wiele książek, wypożyczyć do domu, a następnie po określonym czasie trzeba je oddać. Jak myślisz, czy książki w bibliotece mają swoje miejsca? Czy są jakoś uporządkowane? Swobodne wypowiedzi dziecka. R. nakierowuje odpowiedzi dziecka lub tłumaczy, że książki w bibliotece są posegregowane według tematyki, np. książki dla dzieci, książki naukowe, książki o budowlach, o samochodach, a także według nazwiska autora. Po rozmowie z R. dziecko wykonuje zadanie z karty.

ZADANIA:

KARTY PRACY strona 30, 31, 32

WYPRAWKA strona 44, 45, 46