08.06.2020-12.06.2020 r.

,,ZWIERZĘTA DUŻE I MAŁE’’

 

--------------------------

kolorowanki_dzieci_swiata_1.pdf

 

01.06.2020-05.06.2020 r.

,,DZIECI ŚWIATA’’

 

 

Moje_prawa_i_obowiazki_dzien1.pdf

Moje_prawa_i_obowiazki_dzien2.pdf

Moje_prawa_i_obowiazki_dzien3.pdf

Moje_prawa_i_obowiazki_dzien4.pdf

Moje_prawa_i_obowiazki_dzien5.pdf

Święto mamy i taty 18-22 maja 2020

• Moi rodzice
• Lubię robić niespodzianki
• Moja rodzina
• Pomagam mamie i tacie
• Piknik rodzinny

 

W tym tygodniu dzieci poznają piosenkę Tralala dla mamy i taty oraz wiersze Kredki-siostrzyczki i Krasnal z ciocią D. Gellner, Jajo A. Frączek. Uczą się czytać wyrazy mama i tata metodą globalną, opowiadają innym o Was (imionach, upodobaniach, zawodach i ulubionych zabawach), rysują Was i bawią się w mamy i dzieci. Przypominają sobie i poznają określenia bliższych i dalszych członków rodziny: mama, tata, ciocia, wujek. Naśladują czynności wykonywane przez rodziców. Przygotowują dla Was upominki – według własnego pomysłu. Rozmawiają o codziennych obowiązkach wykonywanych w rodzinie i o tym, jak ważna jest pomoc w domu. Porządkują swoje pokoje. Rozwiązują zagadki dotyczące przedmiotów do czyszczenia i sprzątania i naśladują czynności związane ze sprzątaniem. Poznają pojęcie być podobnym do kogoś. Uczą się zauważać podobieństwa i dzielić przedmioty na grupy w tym samym kształcie lub kolorze. Ćwiczą dostrzeganie i określanie przeciwieństw (cicho – głośno, szybko – wolno, do przodu – do tyłu, gruby – chudy, niski – wysoki, mokry – suchy, smutny – wesoły, porządek – bałagan). W tym tygodniu powtarzamy również nazwy niektórych zawodów (lekarz, fryzjer, kucharz, murarz), odpowiadające im czynności i pasujące rekwizyty.

Małe dzieci uczą się bardzo wiele, często w niedostrzegalny sposób, jakby „przypadkiem”. Najlepiej przyswajają wiedzę i umiejętności poprzez zabawę oraz naśladowanie dorosłych
i rówieśników. Można wykorzystywać ten fakt, by pomóc synowi czy córce dowiadywać się nowych rzeczy bez wielkiego wysiłku. Należy jednak pamiętać, by, szczególnie w tym wieku, nie kłaść zbyt dużego nacisku na naukę. Dziecko ma naturalną ciekawość świata, która sprawia, że ma ochotę dowiadywać się różnych rzeczy, zadaje mnóstwo pytań, sprawdza, jakie będą efekty jego działania. Dlatego nawet w środowisku, które w niewielkim stopniu pomaga mu
w rozwoju, będzie się uczyło nowych umiejętności. Warto bawić się z maluchem, ale nie może on mieć ma zbyt dużo zorganizowanych zajęć. Powinien mieć również czas na swobodną zabawę (samotnie, z rówieśnikami, z rodzeństwem), dzięki której będzie uczył się samodzielności, radzenia sobie w trudnych sytuacjach, odporności psychicznej, dostrzegania innych ludzi i odkryje, co sprawia mu przyjemność. Te umiejętności bez wątpienia przydadzą mu się później. W rozwoju istotną funkcję odgrywa również nuda, dlatego jeśli dziecko mówi „nudzi mi się”, można mu zaproponować jakąś zabawę, jednak warto również od czasu do czasu zachęcić, by samo znalazło sobie jakieś interesujące zajęcie, mówiąc na przykład: „Teraz nie mam czasu, musisz pobawić się sam”.

 

MATERIAŁ POMOCNICZY:

Kredki siostrzyczki – zachęcanie do zabaw parateatralnych, rozwijanie kreatywności ruchowej

My jesteśmy kredki siostrzyczki.

Kolorowe mamy spódniczki.,

Kolorowe chustki w kieszeniach…

Kolorowe sny i marzenia.

Gdy do ręki ktoś nas bierze, to biegniemy po papierze!

Rysujemy co się da:

Kurki, chmurki, kota, psa…

Gdy jesteśmy w złym humorze,

to się wszystko zdarzyć może!

Czarne słońce…

Śnieg zielony…

I dom krzywy z każdej strony!

Co to znowu za humory –

Pomyliłyście kolory!

Ajajaj! Ajajaj!

Co za krzyki, co za płacze.

Ja wam wszystko wytłumaczę.

Żółta ma rysować słońce!

Zielona liść na gałązce!

Czarna – czarne gawrony!

Czerwona – maki przed domem!

No i proszę! Jest obrazek!

Więc zatańczmy wszyscy razem.

 

Pytania:

Czym były siostrzyczki? Co lubiły robić/ czy wszystko sprawnie wszystko wychodziło?

Z jakiego powodu mogły mieć zły humor?

Tralala dla mamy i taty – nauka piosenki, zachęcanie dzieci do przygotowania niespodzianki

sł. Agnieszka Galica, muz. Tadeusz Pabisiak

 

Moja mama jest kochana,

moja mama wszystko wie.

Kiedy do mnie się uśmiecha,

tak zaśpiewam jej.

Ref.: Tralala, trampampam,

najpiękniejszą mamę mam.

Tralala, trampampam,

zaraz mamie buzi dam.

W domu, w sklepie, na spacerze

z moim tatą nie jest źle.

Gdy prowadzi mnie za rękę,

to uśmiecham się.

Ref.: Tralala, trampampam,

wspaniałego tatę mam.

Tralala, trampampam,

mamie, tacie buzi dam

 

Jajo – usprawnianie narządów mowy, ćwiczenia pionizujące język

Agnieszka Frączek

Lala Jula jajo lula.

Lula jajo lala Jula.

Delikatnie jajem buja,

bo w tym jaju sobie lula

Smok Alojzy, kawał zbója.

Jak się zbudzi, zacznie hulać

 

Dziecko otrzymuje woreczek – to jego jajo. Dziecko kołysze woreczkiem na boki „lu-li, lu-li, lu-li”, śpiewa piosenkę-kołysankę „la-la-la-la”, nasłuchuje, czy smok Alojzy śpi. Dziecko podrzucaworeczki i łapie je oburącz. Kładzie woreczek przed sobą, wałkuje je dłońmi i nuci „lu-li, lu-li, lu-li”, trzyma woreczek przed sobą, przesuwa, pocierając obie dłonie o woreczek – śpiewapiosenkę- -kołysankę „la-la-la-la”.

Krasnal z ciocią – podawanie nazw członków rodziny

Dorota Gellner

 

Siadłam sobie

Pod paprocią.

Obok usiadł

Krasnal z ciocią.

Krasnal strasznie się

Rozpychał,

Kichał

I ze złością wzdychał:

- W takim tłoku

Żyć nie sposób.

To nie miejsce

Dla trzech osób!

Powiedziałam:

- No to wstań!

Będzie miejsca dla dwóch pań!

 

Pytania:

Kto wystąpił w wierszyku?; Dlaczego krasnal się złościł?; Co poradziła mu dziewczynka?; Jaką wy macie radę dla krasnala?; Z kim przyszedł krasnal?; Kim jest ciocia?; Jak na imię mają wasze ciocie?; Jak nazywamy inne bliskie osoby?; Jak nazywamy siostrę mamy, a jak jej mamę?; Jak mówimy na tatusiów taty i mamy, kim dla nich jesteśmy?.

 

 

 

„Co to za przedmioty?” – zachęcanie do pomagania rodzicom w codziennych obowiązkach, rozwiazywanie zagadek literackich.

 

Ta czupryna na długim patyku zmywa brud z podłogi szybko i bez krzyku. (mop)

Kawałek tkaniny skromnie na ciebie zerka. Zetrze kurz szybciutko, bo to mała... (ścierka)

Co to za maszyna z nosem długim jak u słonia? Zbierze paprochy, brud z dywanu pokona. (odkurzacz)

Leży obok drzwi, bez słowa, cichutko. Gdy wytrzesz w nią buty, będzie czyściutko. (wycieraczka)

Te dwie siostry pracują zawsze w zgodzie. Jedna zmiecie piach, wyrzuci go druga. (zmiotka i szufelka)

 

 „Co robię?” – zabawa z elementem pantomimy.

Dzieci naśladują czynności porządkowe, Rodzic odgaduje wykonywane czynności (np. zamiatasz, odkurzasz, wycierasz buty itp.).

Pytanie:

Jak dzieci mogą pomóc w domu swoim rodzicom w utrzymaniu czystości?. Dzieci podają swoje pomysły.

 

 

„Ojciec Wirgiliusz” – zabawa na rozgrzewkę.

Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje.

A miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje.

Hejże dzieci, hejże ha, hejże ha, hejże ha,

róbcie wszystko to co ja, to co ja…

 

Dziecko pokazuje – Rodzic nasladuje

 

-------------------------------------------------

Temat_tygodnia_Swieto_rodzicow_Dzien_1.pdf

 

Temat_tygodnia_Swieto_rodzicow_Dzien_2.pdf

 

Temat_tygodnia_Swieto_rodzicow_Dzien_3.pdf

 

Temat_tygodnia_Swieto_rodzicow_Dzien_4.pdf

 

Temat_tygodnia_Swieto_rodzicow_Dzien_5.pdf

 

18.05.2020-23.05.2020 r.

,,ŚWIĘTO MAMY I TATY’’

 

--------------------------------------------------------------------------

Maj_tydzien_3.pdf

11.05.2020-15.05.2020 r.

 

Wrażenia i uczucia

 

Co ja czuję

W płaczu nie ma nic złego

Jak pozbyć się strachu

Uczymy się wyrażać emocje

Muzyczne opowieści

 

Emocje trzyletniego dziecka są zazwyczaj dość silne i często się zmieniają: maluch może być smutny i płakać, a chwilę później głośno się śmiać. Nie potrafi jeszcze ukrywać tego, co czuje, dlatego najczęściej można łatwo domyślić się, co w danym momencie przeżywa, obserwując jego zachowanie, wyraz twarzy i słuchając, co i w jaki sposób mówi. Przedszkolaki w tym wieku raczej rzadko współtworzą zabawę, za to chętnie bawią się obok siebie i naśladują inne osoby (rówieśników i dorosłych). Zwykle w wieku około trzech, czterech lat zaczynają uczyć się dzielenia zabawkami, współdziałania i ćwiczą porozumiewanie się, co jest początkiem wspólnej zabawy, podczas której będą samodzielnie ustalać zasady i modyfikować je, jeśli zajdzie taka konieczność. Dzieci zaczynają angażować się w zabawę tematyczną (na przykład w dom, lekarza, sklep). Czasem buntują się i sprzeciwiają, ale raczej starają się stosować do zasad i sposobów zachowania, których wymagają dorośli. Nie potrafią jednak samodzielnie ocenić, czy dane postępowanie jest moralnie właściwe, czy przeciwnie. Maluch w tym wieku jest bardzo wrażliwy, przeżywa między innymi kłótnie między członkami rodziny, odczuwa emocje mamy czy taty. Może to wpływać na kształtowanie się jego osobowości, dlatego najlepiej uchronić go przed udziałem w wydarzeniach, które są dla niego zbyt trudne. Choć to niełatwe, warto zrobić wszystko, by wszelkie konflikty załatwiać bez udziału dziecka. Jeśli jest to nieuniknione (na przykład w przypadku żałoby czy rozwodu rodziców), dobrze jest z nim porozmawiać, wytłumaczyć, co się stało i zapytać, jak czuje się w zaistniałej sytuacji. Można też poprosić o taką rozmowę z maluchem zaufaną osobę.

W tym tygodniu rozmawiamy o wrażeniach i uczuciach. Dzieci uczą się rozumieć swoje emocje, mówić o nich i radzić sobie z nimi. Zastanawiamy się, w jakich sytuacjach są smutne, w jakich wesołe, a w jakich złe i dlaczego wszyscy przeżywamy takie uczucia. Rozpoznajemy nastrój w muzyce (wesoły, smutny) i próbujemy wyrażać go tańcem. Rysujemy różne smoki: smutne, wesołe i złe. Słuchamy opowiadania Co się wydarzyło w Pluszątkowie M. Rosińskiej
i wierszy Gdy ci smutno... D. Niemiec oraz Przytul stracha M. Strzałkowskiej. Uczą się rymowanki Strachy na lachy. Starają się odgadywać, co i z jakich powodów odczuwają osoby przedstawione na zdjęciach, ucząc się w ten sposób dostrzegania, rozpoznawania i określania emocji u innych. Poznają słowo. Uczymy się, jak radzić sobie ze smutkiem i jak można pocieszyć przyjaciela: powiedzieć coś miłego, przytulić. Rozmawiamy też o tym, czym jest strach, odganiamy go rymowanką i śmiechem oraz naklejamy kolorowe koła na „straszny papier”. Dzieci wyrażają swój nastrój poprzez malowanie, taniec i ruch. Próbują pokazywać różne emocje za pomocą wyrazu twarzy i sposobu poruszania się. Poznają różne rodzaje tańców: standardowe, ludowe, narodowe i rozrywkowe.

 

,, WRAŻENIA I UCZUCIA’’

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Temat_tygodnia_Moja_ojczyzna_Dzien_1.pdf
 

Temat_tygodnia_Moja_ojczyzna_Dzien_2.pdf
 

Temat_tygodnia_Moja_ojczyzna_Dzien_3.pdf
 

Temat_tygodnia_Moja_ojczyzna_Dzien_4.pdf

Temat_tygodnia_Moja_ojczyzna_Dzien_5.pdf

-----------------------------------------------------------------------------------------

W krainie muzyki - 4-8maj 2020

 

Wesołe piosenki

Instrumenty

Muzyka wokół nas

Mała orkiestra

Instrumenty wokół nas

 

Tematem tygodnia będzie muzyka. Słuchamy muzyki klastycznej i poznajemy różne instrumenty. Przedszkolaki poznają nazwy dźwięków (do, re, mi, fa, sol, la, si), będą grały
i śpiewały gamę. Próbujemy ilustrować treść piosenki ruchem oraz malować muzykę. Bawimy się instrumentami i będziemy brać udział w zabawach słuchowych, rozpoznawać po melodii poznane wcześniej piosenki. Gramy na dzwonkach: wymyślamy i prezentujemy własną melodię, słuchamy utworów innych dzieci (filmiki). Staramy się dopasować tempo i sposób poruszania się do instrumentu, który słyszymy (bębenka, trójkąta, kołatki), grać głośno i cicho, liczą, ile dźwięków wydawanych przez instrument usłyszą. Oglądamy różne rodzaje zegarów
i poznajemy ich odgłosy.  Mówimy o tym, kim jest dyrygent i bawiliśmy się w orkiestrę grającą za pomocą stóp i dłoni. Dzieci uczą się w ten sposób właściwego reagowania na umówione gesty. Robimy instrumenty z różnych przedmiotów (butelek, talerzy plastikowych, patyków)
i próbujemy naśladować śpiew słowika, oglądamy książeczki związane z muzyką.
Po wysłuchaniu opowiadań Leśne dźwięki T. Kruczka i Księżycowy koncert A. Bahdaja rozmawiamy o słuchaniu dźwięków lasu i przyrody. Przedszkolaki poznają słowa leśniczy
i leśniczówka. Śpiewamy piosenkę Kto się boi smoka?. Dzieci poznają wiersze Wesoła gama D. Niemiec, Dziwny zegar E. Skorek, Szumiący las D. Gellner i Orkiestra A. Frączek oraz rymowankę Przez tropiki. Bawimy się przy piosenkach Stoi różyczka i Jestem muzykantem konszabelantem.

Większość dzieci bardzo lubi muzykę. Wpływa ona korzystnie na ich rozwój – w tym rozwój mózgu. Poprzez zabawy muzyczne i piosenki połączone z ruchem, u maluchów kształtowane są: wrażliwość muzyczna, słuch, poczucie rytmu i sprawność fizyczna, uczą się one także wielu słów i zwrotów. Warto zachęcać maluchy do śpiewania, razem z nim tańczyć czy po prostu słuchać muzyki. Trzeba pamiętać, by nie puszczać jej zbyt głośno, ponieważ może
to powodować pogorszenie słuchu. W zależności od rodzaju, słuchane utwory mogą między innymi inspirować do tańca czy zachęcać do relaksu, uspokojenia się po zabawie. Być może Wasze dziecko będzie chciało zaangażować się również w tworzenie własnych instrumentów
z dostępnych materiałów. Zrobione razem z mamą czy tatą grzechotka z plastikowych butelek i kaszy czy gitara z pudełka po chusteczkach i gumek recepturek mogą być używane do gry przy poznanych wcześniej piosenkach lub do tworzenia nowych utworów. Dzięki temu maluch będzie ćwiczył wyobraźnię, wrażliwość muzyczną i poczucie rytmu. Można także kupować instrumenty w sklepach z zabawkami. Warto pamiętać, że choć flety i fujarki mogą wydawać niezbyt przyjemne dźwięki, wspomagają nie tylko rozwój muzyczny, ale także prawidłowe oddychanie. Poza muzykowaniem w domu już kilkuletnie dziecko można zabierać na koncerty, ucząc je jednocześnie właściwego zachowania podczas uczestnictwa w tego typu wydarzeniach.

 

MTERIAŁ POMOCNICZY:

 

Kto się boi smoka? – ilustrowanie rucham treści wiersza

sł. Małgorzata Nawrocka,

muz. Michał Witecki

 

Kto się boi smoka, (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

może lis, a może foka? (wskazujemy na prawą i lewą stronę)

Kto się boi smoka (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

i uciekać chce? (bieg w miejscu)

Kto się boi smoka, (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

może lis, a może foka? (wskazujemy na prawą i lewą stronę)

Kto się boi smoka? (lornetka z dłoni, rozglądamy się)

Bo ja nie. (wskazujemy na siebie, zaprzeczamy głową)

Gdyby chciał księżniczkę pożreć na śniadanie,

to za karę potem lodów nie dostanie.

Kto się boi smoka...

Jeśli będzie dzieci straszył na spacerze, t

o mu nie pozwolę jeździć na rowerze.

Kto się boi smoka...

Wychowanie smoka to niełatwa sprawa.

Kto dokona tego,

ten dostanie brawa.

Kto się boi smoka...

 

Rozmowa z dziećmi na temat tekstu piosenki, pytania:

Jaki jest smok?; Z jakiego powodu można bać się smoka?; Gdzie mieszkają smoki?; Gdzie można je spotkać?; Jak zachowuje się smok z piosenki?; Co trzeba zrobić ze smokiem, aby nikt się go nie bał?.

 

 

Wesoła gama – wysłuchanie i analiza treści wiersza

 Dominika Niemiec

Gdy wesoły czas zabawy,

niech rozbrzmiewa: do, re, mi.

Wtedy wiem, że jest ci dobrze,

wtedy wiem, że fajnie ci.

Jeśli ci wesoło teraz,

zanuć ze mną: fa, sol, la.

Jeśli radość cię rozpiera,

śpiewaj głośno tak jak ja.

Niech radosne płyną dźwięki.

W szybkim rytmie: si i do.

Czy odnajdziesz z gamy dźwięki?

W tym wierszyku wszystkie są.

 

Rozmowa na podstawie treści utworu, pytania:

Czy wiesz, jaki instrument ułożony jest przed wami? (prezentacja instrumentu, dzwonki chromatyczne);

O jakich dźwiękach była mowa w wierszyku?; Co powstaje z zaśpiewania tych dźwięków

w odpowiedniej kolejności?; Co czujesz, gdy możemy się bawić?; Jak można wyrazić swoją radość?

 

DZWONKI CHROMATYCZNE mylnie nazywane cymbałkami!!!

 

 

Foka - zabawa relaksacyjna. Nauka odpoczywania, zachęcanie do wyciszenia.

Beata Kamińska

W morzu pływała foka:

– Pragnę widzieć świat z wysoka!

Zanurkowała między falami

i podziwiała dno z muszelkami.

 

W tle muzyka relaksacyjna. R. zachęca dziecko do relaksu z masażykiem. Dziecko kładzie się na brzuchu, R. gładzi jego plecy dłońmi, naśladując ruchem pływającą fokę. W tym czasie
R. recytuje wierszyk. Później następuje zmiana ról.

 

Dziwny zegar - ćwiczenie logopedyczne, włączenie rezonansu nosowego, doskonalenie słuchu mownego. R. prezentuje różne zegary, np. klasyczny budzik, zegar ścienny, zegarek na rękę, zegarek w telefonie. Dziecko słucha dźwięków wydawanych przez zegary.

 

Ewa Małgorzata Skorek

Zegar na kominie

od lat z tego słynie,

że gdy coś się stanie,

słychać wnet bimbanie:

bimm-bamm. (x 3)

Gdy raz Olek rano

stłukł sobie kolano,

zegar, czy wierzycie,

zaczął zaraz bicie:

bimm-bamm. (x 3)

A gdy małej Zuzi

usiadł bąk na buzi,

to zaraz bimbanie

powiedziało o tym mamie:

bimm-bamm. (x 3)

Kiedy dziadek Klary

zgubił okulary,

to zegar od razu

bimbał bez rozkazu:

bimm-bamm. (x 3)

A kiedy znów babcie

pogubiły kapcie,

to zegar zmartwiony

bił tak niestrudzony:

bimm-bamm. (x 3)

Martwi się rodzina:

– jakaż to przyczyna

zegarowi każe

bimbać według zdarzeń?

Dzisiaj wcześnie rano

fachowca wezwano,

by zegar naprawił,

mechanizm ustawił.

I teraz, kolego,

zegar słynie z tego,

że bimba rodzinie

kwadrans po godzinie:

bimm-bamm. (x 3)

 

Dziecko naśladuje bicie zegara. Głoska m powinna być wymawiana nieco dłużej

 

 

 

 

Leśne dźwięki - słuchanie opowiadania T. Kruczka i rozmowa na jego temat

Tomasz Kruczek

            Dzisiaj przed przedszkolem czekał na nas wielki biały autobus. Wszyscy byliśmy bardzo podekscytowani, bo mieliśmy pojechać na wycieczkę do lasu! Do prawdziwej leśniczówki! Było bardzo ciepło i słonecznie, a każde dziecko miało ze sobą plecak z jedzeniem i piciem. Trochę to trwało, zanim wszyscy weszliśmy do autobusu, bo ciągle komuś chciało się pójść do łazienki i pani śmiała się z panem kierowcą, że chyba do wieczora nie ruszymy. Ale wreszcie autobus ruszył, a my wszyscy zaczęliśmy machać na pożegnanie rodzicom! A rodzice też machali do nas. I nagle zrobiło mi się trochę smutno od tych wszystkich pożegnań.

– Przecież jedziemy tylko na kilka godzin – szepnął na pocieszenie schowany w kieszeni mojego plecaka szmaciany lis – zobaczysz, w lesie jest bardzo ładnie. To będzie wspaniała przygoda!

            Tego lisa uszyła mi ciocia. Jest zrobiony z rudego i białego materiału, a oczy ma z guzików. Bardzo go lubię. Specjalnie wziąłem go ze sobą do lasu. Przecież lisy mieszkają w lesie, więc kiedy pani wczoraj powiedziała, że możemy wziąć ze sobą tylko jedną małą zabawkę, od razu o nim pomyślałem.

            Kiedy dojechaliśmy na miejsce, okazało się, że pan leśniczy mieszka w ślicznym drewnianym domu tuż przy lesie.

            Najpierw pan leśniczy oprowadził nas po swoim domu, po leśniczówce. Było tam mnóstwo zdjęć i szklane półki z różnymi rodzajami szyszek, i wielkie rogi, które, jak się dowiedzieliśmy, zgubił jeleń, bo jelenie gubią swoje rogi. Było też sporo gablot z owadami, wielkimi żukami i pająkami, a Małgosia się rozpłakała i powiedziała, że się boi pająków i szybko wyszliśmy na zewnątrz. A tam spotkała nas wielka niespodzianka, bo koło domu była zagroda, w której mieszkały leśne zwierzęta. Były tam sarny, lisy, wiewiórki, a nawet sowa i kruki.

– Te wszystkie zwierzęta znalazłem ranne w lesie i teraz mieszkają w moim przydomowym szpitalu. Jak wyzdrowieją, wrócą do lasu – powiedział leśniczy, a my nie mogliśmy się napatrzeć na te zwierzęta.

 – Hej! Hej! Tu jestem – wołał szmaciany lis do swoich prawdziwych lisich kolegów, a oni patrzyli na niego bardzo zaciekawieni.

– A teraz pójdziemy do lasu. Pamiętajcie o jednym – powiedział leśniczy – w lesie nie należy krzyczeć.

– Dlaczego? – spytał Wojtek.

– Bo w lesie mieszka mnóstwo różnych stworzeń – powiedział pan leśniczy – i nie wolno ich niepokoić, a poza tym, jeśli będziecie krzyczeć, to nie usłyszycie, co las ma wam
do powiedzenia.

– To las mówi? – spytała Zosia. Ale pan leśniczy nie odpowiedział, tylko uśmiechnął się do nas tajemniczo i przyłożył palec do ust na znak, że mamy być cicho.

Poszliśmy więc za panem leśniczym do lasu. Szliśmy wąską ścieżką pełną szyszek i igliwia. Wszędzie było pełno bardzo wysokich drzew i  bardzo zielonych maleńkich krzaczków.
Po chwili okazało się, że nie udaje nam się być całkiem cicho. Wszyscy zaczęliśmy rozmawiać.

– Co to za małe krzaczki? – spytała Tola.

– To krzaki jagód – powiedział leśniczy – za kilka miesięcy będzie tu całe mnóstwo pysznych jagód. A jeszcze później pojawią się grzyby.

– Lubię jagody – powiedział Maciej – a najbardziej zupę jagodową. Ojej, nagle zachciało
mi się zupy jagodowej!

– Na to trzeba jeszcze poczekać – zaśmiała się pani woźna, która także pojechała z nami

na wycieczkę.

– A teraz może posłuchamy, co ma nam las do powiedzenia – szepnął leśniczy i zaprowadził nas na małą polankę, gdzie stały ławki zrobione z drewna.

– Proszę! Musicie być zupełnie, ale to zupełnie cicho – szepnął – jak Indianie na podchodach. Wiecie co? Wcale nie jest łatwo siedzieć cicho! Zawsze się chce coś powiedzieć, o coś spytać. Zwykle jak się siedzi cicho, to szybko zaczyna się strasznie nudzić, bo nic się nie dzieje. Ale tu w lesie było zupełnie inaczej. Działo się bardzo dużo. Kiedy tylko przestaliśmy rozmawiać, usły- szeliśmy, że tak naprawdę w lesie jest bardzo głośno.

– Pi, pi! Pi, pi! Tril! Tril! Ti, tu! Ti, tu! – śpiewały ptaki w koronach drzew.

– Jeść! Jeść! Daj! Daj! Mama! Mama! Mama! – krzyczały z całych sił, po ptasiemu, pisklęta w gniazdach.

– Już lecę! Już lecę! Już lecę! – odpowiadali ptasi rodzice. Zanosili jedzenie do gniazd, karmili pisklęta i odlatywali.

– Jeść! Jeść! – znowu zaczynały wołać ciągle głodne ptasie dzieci.

A owady? Te też nie były cicho! – Bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzuuu – zabuczał olbrzymi żuk, przysiadł na pobliskim pniu i natychmiast poleciał dalej. – Bzzzzzu! Grał jak
na trąbce! Bzyczały też komary i pszczoły.

– Puk! Stuk! Puk! – uderzył w drzewo dzięcioł. – Stuk! Stuk! Stuk!

– Cisza! Cisza! – wrzasnęła sójka. – Bądźcie cicho! – Tak! Cisza! Cisza! – zawtórowała
jej druga. I tak zaczęły się nawzajem uciszać, że aż uszy od tego bolały.

Nagle delikatnie zaszumiały i zadrżały listki na pobliskich krzewach.

– Co to? – spytałem cicho pana leśniczego, bo nagle z oddali zaczął dochodzić do nas jakiś głośny szum. Szum przybliżał się powoli i stawał się coraz głośniejszy i głośniejszy. Aż trochę straszny.

– To wiatr śpiewa w koronach drzew – powiedział leśniczy – to podmuch wiatru, popatrzcie w górę.

I rzeczywiście, drzewa pochyliły się dostojnie, kiedy wiatr zaszumiał w ich koronach.

– Pac! Pac! Pac! – uderzyły o ziemię spadające szyszki.

– Czas wracać! – powiedział pan leśniczy. – Ten wiatr pewnie zwiastuje pierwszą letnią burzę. Trzeba zdążyć do autobusu przed deszczem.

Kiedy doszliśmy do leśniczówki, na ziemię zaczęły spadać pierwsze duże krople deszczu. Las przycichł, a w oddali usłyszeliśmy pomruk grzmotu!

– Wsiadajcie szybko do autobusu – powiedziała pani – nie ma co moknąć.

Pomachaliśmy na pożegnanie leśniczemu i ruszyliśmy z powrotem.

– I co, dzieci – powiedziała pani – w lesie jednak dużo można usłyszeć? Podobało się wam? – Bardzo – odpowiedzieliśmy – ale tak trochę ciszej niż zwykle. Wszyscy byliśmy bardzo senni. – A widzi pani – powiedziała pani woźna – mówiłam, że po takiej wycieczce nasze dzieci zasną w powrotnej drodze.

Miała rację, prawie wszyscy zasnęliśmy zmęczeni po tej wyprawie. Nawet pomruki burzy nie mogły nas obudzić. Tylko pluszowy lis spoglądał przez okno i marzył, że mieszka w wielkim lesie wraz z innymi prawdziwymi lisami.

Gdy szum lasu chcesz usłyszeć

i śpiew ptaków z gardeł wielu,

trzeba najpierw dbać o ciszę,

więc nic nie mów, przyjacielu.

 

Rozmowa na temat tekstu, pytania:

Na jaką wycieczkę wybrały się dzieci?; Kto ugościł dzieci w swoim domu?; Czym zajmuje się leśniczy?; Jakie zwierzęta mieszkały w przydomowym szpitaliku?; Z jakiego powodu tam były?; Czyje odgłosy można usłyszeć w lesie?; Jak myślicie, co chcą do siebie powiedzieć zwierzęta?; Umiecie je naśladować?; Co w lesie można usłyszeć oprócz zwierząt?;
Jaki zwierzak towarzyszył Tomkowi?; Możecie o nim opowiedzieć?

 

 

Stoi różyczka – zabawa kołowa ze śpiewem.

Stoi różyczka w czerwonym wieńcu,

my się kłaniamy jako książęciu. (dzieci stoją i kłaniają się różyczce)

Ty, różyczko, dobrze wiesz,

dobrze, wiesz, dobrze wiesz,

kogo kochasz, tego bierz,

tego bierz!

 

 

 

Pszczoły zbierają nektar– zabawa z elementem równowagi.

Dzieci to pszczółki, ich zadaniem jest zebranie nektaru z kwiatów. Dzieci swobodnie biegają przy dowolnej skocznej muzyce, podczas przerwy w muzyce stają na kwiatach – kolorowych krążkach. Chętni mogą stanąć jedną nogą. Zadaniem dzieci jest utrzymanie się przez chwilę na krążku.

 

Jestem muzykantem - zabawa ze śpiewem, doskonalenie artykulacji poprzez śpiewanie zgłosek dźwiękonaśladowczych.

sł. i muz. tradycyjne

 

Jestem muzykantem-konszabelantem,

my muzykanci-konszabelanci. J

a umiem grać, my umiemy grać.

– A na czym?

– Na pianinie.

A pianino, i no, i no, a pianino, i no, i no,

a pianino, i no, i no, a pianino, bęc! (refren śpiewają wszyscy, naśladując głosem i gestem instrument)

Inne propozycje:

na puzonie, onie, onie;

na bębenku: bum ta-ra-ra;

na flecie: fiju, fiju;

na trąbce: tru, tu, tu, tu;

na kołatce: kle, le, le, le.

Orkiestra - rozpoznawanie i podawanie nazw instrumentów

Agnieszka Frączek

 

Bum bumbum!

Tra, ta, ta,

w naszym domu

wciąż ktoś gra.

Antek dudni na puzonie,

naśladując wściekłe słonie,

Franek w trąbę dziko dmie,

musisz słuchać, chcesz czy nie.

Stryj Ignacy na pianinie

brzdąka gamę co godzinę.

Rock and rolla na cymbałkach

wystukuje ciocia Alka.

Ja koncerty daję w przerwach,

po mistrzowsku gram na nerwach.

 

Pytania:

 Kim jest muzyczna rodzina?; Na jakich instrumentach grają jej członkowie?; Co to znaczy „grać komuś na nerwach”?

 

Przez tropiki – zabawa usprawniająca małą motorykę, porównywanie liczebności, podawanie nazw cech jakościowych

Przez tropiki, przez pustynię (dzieci chodzą po obwodzie koła toczył zając wielką dynię. jedno za drugim)

Toczył, toczył dynię w dół. (stoją twarzami do środka koła i naśladują ruch toczenia)

Pękła dynia mu na pół. (pochylają się, wykonują powolny wymach rękoma wyciągniętymi

do przodu, jednocześnie prostując się)

Pestki się z niej wysypały, (robią młynek rękoma)

więc je zbierał przez dzień cały.

Raz, dwa, trzy! Raz, dwa, trzy! (rytmiczne wyklaskują)

Ile pestek zbierzesz ty? (wskazują wybraną osobę na słowo: ty)

 

Dzieci zbierają do kubeczków guziki, porównują zebraną liczbę, chętne dzieci mogą liczyć, inne mogą używać słów: więcej, mniej, dużo, mało. Przedszkolaki wysypują guziki i zabawa zaczyna się od nowa.

 

Księżycowy koncert – słuchanie opowiadania

 

Był maj i wszystko było majowe, nawet księżyc, który zatrzymał się nad lasem.

W sadzie zakwitły jabłonie.

 

Sto jabłoni osypało się pysznym różowym kwieciem na przywitanie słowika. Każda chciała być najlepsza, żeby słowik usiadł na niej i zaśpiewał jej księżycową piosenkę.

Zapadła noc.

Księżyc pożegnał nas sadem. Spojrzał w dół i pomyślał: Jak to dobrze, że będę mógł wykąpać się w srebrnej pianie.

Już chciał zanurzyć się w sadzie, ale zjawił się obłoczek i zagrodził mu drogę.

- To nie srebrna piana – powiedział! – to jabłonie zakwitły na przywitanie słowika.

Księżyc posmutniał. Ukrył się w ciemnej chmurze i długo, długo nie wychodził.

Wtedy do sadu zakradł się wielki, czarny kot. Szedł wolno, bezszelestnie, a że był czarny, zdawało się, że wśród pni suną tylko jego zielone oczy.

Kot był bardzo, bardzo głodny.

- Słyszałem, że w sadzie jest sporo polnych myszek – pomrukiwał – dobrze było by schrupać jedną na kolację.

Tymczasem jedna myszka, która ogromnie lubiła zapach kwitnących jabłoni, usiadła pod liściem podbiału i z rozkoszą wdychała wonne powietrze.

- Ach – marzyła – gdyby tak zawsze był maj, gotowa bym oddać za to pół życia.

Była tak rozmarzona, że nie spostrzegła kota. Dopiero gdy w ciemności zobaczyła dwoje zielonych oczu, struchlała i zatrzęsła się ze strachu. Myślała, ze już po niej.

Na szczęście księżyc wyjrzał spoza chmury.

- drogi panie – szepnęła myszka do księżyca – powiedz słowikowi, żeby zaśpiewał księżycową piosenkę. Słyszałam, że kot jest bardzo muzykalny. I gdy usłyszy śpiew słowika, może zapomni o kolacji.

Księżyc spojrzał jednym okiem w olszyny. Zastał słowika siedzącego przy kolacji.

- Przepraszam, mój drogi, że ci przeszkadzam, ale mała myszka zobaczyła kota i prosi cię, żebyś zaśpiewał księżycową piosenkę.

Słowik zamyślił się.

Po chwili zapytał:

- Dobrze mój panie, lecz powiedz mi, czy kot nie je słowików?

- Nie obawiaj się – odparł księżyc. – ukryjesz się wśród jabłoni i będziesz udawał, że jesteś kwiatem.

- Dobrze mój panie, ale kwiat przecież nie śpiewa.

- phi, w taka majowa noc nawet kwiaty mogą śpiewać. Proszę cię bardzo, ratuj biedna myszkę!

Słowikowi nie wypadało odmówić. Przełknął więc ostatniego komara, popił rosą, otrzepał piórka i pofrunął do sadu. A w sadzie usiadł na najpiękniejszej jabłonce.

I zaczął znów koncert księżycowy.

Najpierw pit-pi-lit o tym, jak księżyc schudł. Potem tirki-tirki o tym, jak księżyc utył, a na koniec wspaniałe trele-piti-piti-rele o tym, jak księżyc chciał się kąpać w kwiecie jabłoni.

Czarny kot zupełnie zapomniał o małej myszce. Nastawił czarne uszy, przymrużył zielone oczy, przechylił głowę i z rozkoszą wsłuchiwał się w tę wspaniała muzykę.

A myszka tym czasem schowała się do norki pod korzeniem najpiękniejszej jabłoni.

Gdy słowik skończył księżycowy koncert, czarny kot zadumał się:

- Tak, tak. Piękna była ta słowicza muzyka… Jestem jednak pewny, że przez ten czas wszystkie myszy pochowały się w swoich norkach. Tak, tak… Jeżeli chce się słuchać koncertu, trzeba zrezygnować z kolacji. Wracam do domu, może tam dobrzy ludzie zostawili dla mnie trochę mleka na spodeczku?…

I od tego czasu czarny kot co wieczór szedł do lasu, by słuchać śpiewu słowika. Jasne, ze wtedy zapominał o myszkach.

 

 

Pytania:

O czym była to historia?; Kto w niej występował?; Po co kot przyszedł do sadu?; A po co przyszła myszka?; Kto pomógł myszce?; Z jakiego powodu kot nie zapolował na myszkę?;

O czym śpiewał słowik?; Jaką muzykę wy lubicie?; Co robicie, gdy słyszycie swoją ulubioną muzykę?.

Rodzic naśladuje śpiew słowika: pit-pi-lit; tirki- tirki; trele-piti-piti-rele. Dziecko powtarzaja śpiew słowika,  dziecko wymyśla ptasie piosenki (ćwir, ćwir, ćwir; kle, kle, kle i inne).

Wspólnie przeglądamy książki, które mamy w domu. Te, które dziecku kojarzą się z muzyką, zostaną ułożone w kąciku książki jako nowa biblioteczka. Dziecko argumentuje swój wybór, np. To książka o ptakach, a one ładnie śpiewają; W tej książce są instrumenty itp.

 

Ciekawe instrumenty – zachęcanie do samodzielnego konstruowania instrumentów perkusyjnych.

Rodzic w dużym pojemniku ma różne przedmioty domowego użytku. Dziecko siedzina dywanie. R. wkłada rękę do pojemnika i potrząsa przedmiotem, stuka w niego innym. Dziecko odgąda, jakie przedmioty mogą wydawać te dźwięki: klucze, papier, książka, sztućce, kubek ceramiczny, telefon, butelka z wodą, zszywacz, folia. Następnie R. zachęca dziecko do wykonania własnych instrumentów:

– grzechotki-ryżotki: do pojemniczka po jogurcie dziecko wsypuje ryż, zakłada papierową serwetkę i mocuje serwetkę za pomocą gumki recepturki;

– talerzy: dwa papierowe talerze spięte zszywaczem, dziecko wkłada do środka ziarna fasoli przez pozostawiony mały otwór, zakleja otwór za pomocą papieru samoprzylepnego;

– szeleszczącego patyka: dziecko w górnej części patyka przywiązuje na supeł paski folii. Potrząsając i machając, słuchają szelestu pasków.

 

TRZYLATKI 04.05.2020-08.05.2020 r. ,,W KRAINIE MUZYKI’’

 

----------------------------------------------------------------------------------

27.04.2020-30.04.2020 r.

 

• Mój dom
• Moja miejscowość
• Polska to mój kraj
• Symbole narodowe –flaga, godło, hymn

 

W tym tygodniu mówimy o Polsce. Rozmawiamy o symbolach narodowych: fladze, godle

i hymnie. Dzieci poznają pojęcie ojczyzna i dowiedzą się, że Polak jest osobą, która mówi po polsku, a jego krajem jest Polska. Oglądamy mapę i odnajdujemy na niej morze, góry
i Wisłę. Bawmy się w wycieczkę pociągiem i chodzenie po górach, układamy puzzle z pociętej na kawałki mapy Polski. Słuchamy hymnu i mówimy o tym, kiedy i dlaczego go śpiewamy oraz jak należy się zachować, gdy się go słyszy. Przedszkolaki dowiedzą się, czym są i jak wyglądają flaga i godło Polski – orzeł biały. Słuchają wierszy związanych z tematem tygodnia: Dom A. Biernat (fragment), Dymek E.M. Minczakiewicz, Kolorowe miasteczko D. Gellnerowej, Polska R. Przymusa, Barwy ojczyste Cz. Janczarskiego i Znak M. Łaszczuk. Dzieci dowiedzią się, że Warszawa jest stolicą Polski, oglądają herb i zdjęcia znanych miejsc w Warszawie. Poznają legendę o Warsie i Sawie (według W. Chotomskiej). Zajęcia przeprowadzone w tym tygodniu będą miały również na celu budowanie poczucia przynależności do rodziny. Rozmawiamy o tym, czym jest dom, budujemy domki z klocków
i lepimy je z plasteliny, żeby zrobić makietę, oraz oglądamy zdjęcia. Zastanawiamy się, gdzie mieszkają różne zwierzęta. Poznamy także najbliższą okolicę. Podczas spaceru w pobliżu domu odczytujemy nazwy ulic, oglądamy mijane budowle, sklepy, punkty usługowe i inne napotkane miejsca. Przypominamy sobie nazwę swojej miejscowości.

Dziecko już od pierwszych chwil życia przygotowuje się do dorosłości. To, co słyszy i widzi oraz sposób, w jaki jest traktowane, wpływa na to, co będzie myślało w przyszłości o sobie, innych i otaczającym świecie oraz jak będzie postępowało. Dlatego ważne jest, by rozmawiać z nim we właściwy sposób: mówić o swoich uczuciach („jest mi przykro, że…”), nie oceniać, ale opisywać, co się stało („nie sprzątnąłeś zabawek” zamiast „jesteś bałaganiarzem”), nie porównywać do innych („Zuzia zawsze ma porządek”), dać rozwiązanie („teraz powrzucaj zabawki do pudełka”), chwalić. Oczywiście bycie idealnym nie jest możliwe. Każdy czasem się denerwuje i maluch musi nauczyć się, że złość jest potrzebna, jak jego zachowania wpływają na innych, oraz że nie wszystko jest jego winą. Dobrze jest w takiej sytuacji pokazać dziecku, w jaki sposób radzić sobie ze swoimi emocjami, nie raniąc innych. Zamiast krzyczeć, lepiej wyjść do innego pomieszczenia, uspokoić się, a potem wyjaśnić, co się stało i dlaczego,
na przykład: „Zdenerwowałem się, jak zobaczyłem, że stłukłaś słoik i cała podłoga jest brudna” lub „Byłam zła, bo winda uciekła mi sprzed nosa”. Jeśli nie udało się zachować spokoju, być może warto dodać „Przepraszam, że na ciebie nakrzyczałem”. W ten sposób uczy się przepraszania, wybaczania i budowania zdrowych relacji oraz tego, że choć wpływamy
na siebie nawzajem, każdy jest odpowiedzialny za własne emocje.

MATERIAŁ POMOCNICZY:

 

Dom (fragment)

Anna Bernat

Zwierzęta kochają i łąkę i las,

a ryby swą rzekę jak nikt.

Ptaki tu drzewa mają,

by wracać do gniazd,

a kwiaty w ogrodzie swój świat [...]

Na ziemi jest wiele i wiosek, i miast.

Jak wiele, któż zliczy je, kto?

Jedno miejsce jest nasze,

by przeżyć swój czas,

o miejscu tym mówi się DOM.

Na ziemi, to każdy z nas wie,

jest miejsce, gdzie dobrze mu jest!

 

Rozmowa na temat wiersza.

Dzieci opowiadają, gdzie mogą być domy zwierząt. Wypowiadają się także na temat swoich domów.

 

 

Dymek  - słuchanie i nauka wiersza na pamięć

Elżbieta Maria Minczakiewicz

Leci dymek przez kominek,

a tuż za nim trzeci dymek!

Lecą razem przez kominek!

 

R. rysuje to, co recytuje, a dzieci powtarzają za nim

 

 

 

Kolorowe miasteczko – słuchanie wiersza

D. Gellnerowej

 

Nad kolorowa rzeczką

jest kolorowe miasteczko.

Domy są w nim zielone,

a dachy ciemnoczerwone.

Koty – niebieskie,

pomarańczowe są pieski,

a gęsi barwne jak pawie,

pływają po kolorowym stawie.

A gdzie jest takie miasteczko,

nad kolorową rzeczką?

 

 

Rozmowa na temat wiersza, pytania:

Gdzie znajdowało się miasteczko?; Jakie kolory miały domy i ich dachy?; Jakie były tam zwierzęta?; Jakiego koloru były koty i psy?

 

 

Polska– słuchanie wiersza

Ryszard Przymus

Polska – to taka kraina,

która się w sercu zaczyna.

Potem jest w myślach blisko,

w pięknej ziemi nad Wisłą.

Jej ścieżkami chodzimy,

budujemy, bronimy.

Polska – Ojczyzna...

Kraina, która się w sercu zaczyna.

 

Rozmowa z dzieckiem na temat wiersza:

Dziecko mówi, o jakim kraju była mowa w wierszu.

R. wyjaśnia słowa: ojczyzna, Wisła, kraina.

 

Pytania:

Co to znaczy, że jesteśmy Polakami i mówimy po polsku?.

Pokazujemy dziecku, gdzie na mapie są: morze, góry, rzeka Wisła

 

 

Barwy ojczyste– zapoznanie z wierszem

Czesław Janczarski

Powiewa flaga,

gdy wiatr się zerwie.

A na tej fladze

biel jest i czerwień.

Czerwień to miłość,

biel – serce czyste.

Piękne są nasze

barwy ojczyste.

 

R. wyjaśnia dziecku słowo flaga. Demonstruje flagę narodową. Omawia jej wygląd, zwraca uwagę na kolorystykę i ułożenie kolorów.

 

 

 

Wars i Sawa– słuchanie legendy

Wanda Chotomska

Dawno, bardzo dawno temu, nad brzegiem Wisły mieszkał młody rybak Wars. Któregoś dnia, gdy szedł nad rzekę, by zarzucić sieci, usłyszał piosenkę:

Siedem fal mnie strzeże

i siedem błyskawic.

Kto się ich nie lęka,

niech się tutaj zjawi.

Piosenkę śpiewała dziewczyna. Głos miała tak piękny, słodki i dźwięczny, że Wars nie zawahał się ani chwili:

 – Nie boję się niczego! – zawołał. Wskoczył do swojej łodzi i popłynął. Ledwo jednak odbił od brzegu, rozpętała się straszliwa burza.

– Roztrzaskamy ci wiosła! – syczały błyskawice.

– Porwę twoje sieci na strzępy! – ryczał wicher.

– Zatopimy łódź! – groziły fale.

Ale Wars płynął tak szybko, że ani wicher, ani fale, ani błyskawice nie mogły go dogonić. Kiedy był już w środku rzeki, wśród wzburzonych fal ujrzał dziwną postać: pół rybę, pół dziewczynę. Była to syrena. Zdziwił się Wars. Podpłynął bliżej. Wyciągnął rękę. Syrena podała tarczę i miecz. I nagle... zmieniła się w piękną dziewczynę.

– Na imię mam Sawa – powiedziała. – Teraz ty broń mnie, rzeki i miasta.

A potem było jak w bajce:

Żyli długo i szczęśliwie

dzielny Wars i piękna Sawa.

Rosło miasto nad Wisłą –

dzielna, piękna Warszawa.

Fale płyną jak dawniej...

Wiatr powtarza piosenkę.

– Jaki herb ma Warszawa?

– Syrenkę!

 

Rozmowa na temat legendy, pytania:

Jak miał na imię rybak?; Jak miała na imię dziewczyna, którą postanowił uratować rybak?; Jak wyglądała dziewczyna?; Co straszyło rybaka?; Co Wars dostał od dziewczyny?; Jakie miasto założyli Wars i Sawa?; Nad jaką rzeką powstało miasto Warszawa?

 

 

Znak– słuchanie wiersza

Maria Łaszczuk

Czy wiesz, jaki to znak:

w czerwonym polu biały ptak?

Wiem – odpowiedział Jędrek mały.

– To jest znak Polski: orzeł biały.

 

Rozmowa na temat przeczytanego wiersza.

R. wyjaśnia dziecku, co to jest symbol narodowy – znak Polski, którym jest orzeł biały.

R. prezentuje dziecku godło Polski. Dziecko opisuje, co na nim widzi. Poznaje nazwę ptaka na godle – orła białego.

 

 

 

Maj_tydzien_1_3_latki.pdf

,, POLSKA TO MÓJ KRAJ’’

-----------------------------------------------------------------------------------------------

20.04.2020-24.04.2020 r.

Temat_tygodnia_Dbamy_o_przyrode_Dzien_1.pdf

Temat_tygodnia_Dbamy_o_przyrode_Dzien_2.pdf

Temat_tygodnia_Dbamy_o_przyrode_Dzien_3.pdf

Temat_tygodnia_Dbamy_o_przyrode_Dzien_4.pdf

Temat_tygodnia_Dbamy_o_przyrode_Dzien_5.pdf

 

,, DBAMY O NASZĄ PLANETĘ’’

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dbamy o naszą planetę 20-24 kwiecień 2020

22 kwiecień – Światowy Dzień Ziemi

 

W tym tygodniu rozmawiamy o tym, jak możemy dbać o naszą planetę. Mówimy
o utrzymywaniu porządku wokół siebie (w domu, przedszkolu i na zewnątrz), właściwym zachowaniu w lesie, zanieczyszczaniu wody, używaniu surowców wtórnych i segregacji odpadów. Przedszkolaki poznają wiersze Co to jest przyroda D. Gellner, Obietnica I. Salach, Śmieciu precz S. Kraszewskiego, Co to jest ekologia D. Klimkiewicz i W. Drabika, Chora rzeka (fragment) J. Papuzińskiej i Robimy porządki nieznanego autora. Nauczą się na pamięć wiersz W. Broniewskiego Posłuchajcie mojej prośby.Zastanowimy się, czym jest przyroda, jakie zachowania wobec niej są właściwe, a jakie nie, i stworzymy kodeks małego ekologa. Dzieci dowiedzą się, jakie są zagrożenia dla lasu (pożary, zanieczyszczenia). Uczymy się dzielić odpady na papierowe i plastikowe i rozmawiamy o tym, czym są śmieci oraz o konieczności ich segregacji. Przedszkolaki słuchają historii o kropelce wody i o dzieciach, które zanieczyściły rzekę. Sprawdzają, czym różni się czysta woda od brudnej oraz co stanie się
z warzywem (rośliną) w czystej, a co w zanieczyszczonej wodzie. Poznają pojęcie ekologia, biorą udział w konkursie „Drugie życie śmieci”.

Zabawa rzeczami codziennego użytku czy tworzenie zabawek „z niczego” to dobre sposoby na rozwijanie kreatywności dziecka i uniknięcie nudy. Takie aktywności wpływają pozytywnie na poczucie własnej wartości, umiejętność rozwiązywania napotkanych trudności i konfliktów oraz zdolność koncentracji uwagi. Pozwalają na ćwiczenie sprawności rączek i uczą maluchy ponownego wykorzystywania niepotrzebnych rzeczy oraz szacunku do przedmiotów. Pomoc
w gotowaniu, sprzątaniu czy wykonywaniu innych obowiązków domowych jest nie tylko dobrą zabawą i aktywnością wzmacniającą więzi pomiędzy członkami rodziny – dziecko uczy się
w ten sposób odpowiedzialności i nabywa umiejętności, które przydadzą mu się w późniejszym życiu. Jeżeli to możliwe, warto czasem zorganizować w domu tydzień lub dzień bez zabawek. Wszystkie zabawki należy schować (na przykład wynieść do piwnicy lub zamknąć w pudłach), dać synowi czy córce różne przedmioty: pudełka, butelki plastikowe, materiały, szary papier,
i zachęcić do zabawy. Jeśli maluch ma trudności z wymyśleniem, w co się bawić, na początek można dać mu kilka pomysłów. Pudełko z przyklejonymi nakrętkami od butelek może służyć za samochodzik, a na dużym arkuszu papieru można stworzyć tor do jeżdżenia. Można również zrobić pacynki z rękawiczek i skarpetek lub kulki z gazety i ćwiczyć rzucanie do celu. Dzieciom może się też spodobać robienie różnych eksperymentów czy domowych mas plastycznych (przepisy można znaleźć w internecie).

MATERIAŁ POMOCNICZY:

 

Co to jest przyroda

Danuta Gellnerowa

To drzewa i kwiaty, 
liście i woda. 
Motyl nad łąką, 
biała stokrotka. 
- Przyroda jest wokół, 
wszędzie ją spotkasz! 
Ptak rozśpiewany, 
grające świerszcze ... 
- Powiedzcie proszę, 
co jeszcze, co jeszcze? 
- Kochaj przyrodę! 
Szanuj przyrodę! 
Omijaj w lesie 
Sadzonki młode! 
- Szanuj przyrodę! 
Kochaj przyrodę! 
Kwiatom w doniczkach 
nie żałuj wody! 
Dbaj o trawniki! 
Niech koło domu 
będzie wesoło! 
Będzie zielono! 

Wyjaśnienie określenia przyroda na podstawie wysłuchanego wiersza

 

Obietnica

Iwona Salach

Gdy do lasu pójdą dzieci,żadne w lesie nie naśmieci,

bo papierki i butelki dają pożar czasem wielki.

Każdy malec obiecuje, że przyrodę uszanuje.

Nie wystraszy w lesie zwierza, co do wody właśnie zmierza.

Nie zabrudzi rzeki także. Dba o czystość, dba, a jakże.

A więc dziecię moje młode – przed zagładą chroń przyrodę.

 

Rodzic., czytając wiersz, pokazuje plansze lub obrazki miejsc zanieczyszczonych, np.: lasu, rzeki lub miejsc zniszczonych przez pożar. Omawia z dzieckiem, jak należy zachowywać się
w lesie.

Pytania:

Czy w lesie możemy śmiecić?; Dlaczego nie możemy śmiecić?.

Jeszcze raz czytamy dwa pierwsze wersy wiersza i tworzymy kodeks małego ekologa według własnego uznania.

 

 

Śmieciu precz

Stanisław Karaszewski

Gdy rano słońce świeci,

wybiegają na dwór dzieci. (R. kładzie: papierki, butelki, pudełka, puszki)

Miotły, szczotki idą w ruch,

bo dokoła wielki brud.

Śmieci precz, brudzie precz!

Ład, porządek dobra rzecz!

Tu papierek od cukierka.

Tam po soku jest butelka.

Ówdzie puszka po napoju.

 I pudełko może twoje.

Żyć nie można w bałaganie.

Więc się bierzmy za sprzątanie.

Zmykaj śmieciu do śmietnika. (R. kładzie kosz na śmieci, dziecko sprząta)

Bałaganie, brudzie znikaj!

 

Jak żyć, by z przyrodą w zgodzie być

Dominika Niemiec

Aby piękny był nasz świat,

nawet gdy masz mało lat,

żyj na co dzień ekologicznie,

wtedy wokół będzie ślicznie.

Śmieci segreguj, niech do kosza trafiają.

Uwaga! Ekolodzy po swym piesku sprzątają!

Zakręcaj kran, gdy woda z niego kapie.

Gdy posadzisz drzewko,

będziesz fajnym dzieciakiem.

Latem, biegając po lesie,

nie niszcz nigdy drzewek,

ptaki ci się odwdzięczą za to swoim śpiewem.

A wieczorem, gdy będziesz rozpalał z tatą ognisko,

pamiętaj, są do tego specjalne miejsca, ot i wszystko.

 

Rozmowa z dziećmi na podstawie treści utworu.

Pytania:

Czy podoba wam się nasza ziemia, nasz świat?; Jaki jest nasz świat?; Co trzeba robić, by żyć ekologicznie?; Dlaczego warto troszczyć się o przyrodę?; Jak się czujecie, gdy możecie bawić się tam, gdzie jest czysto?; Jak czulibyście się, gdyby wokół was było mnóstwo śmieci?.

 

„Relaks w lesie” – zabawa relaksacyjna. Rodzic zaprasza dziecko do położenia się na dywanie. Prosi, aby zamknęło oczy, słuchało go i wykonało z nim ćwiczenie. Włącza nagranie śpiewu ptaków (bądź leśną muzykę relaksacyjną z CD) i opowiada dziecku o lesie, w którym się znalazło. W tym samym czasie, przechadzając obok dziecka, rozsypuje na dywanie śmieci – papiery, pudełka kartonowe, puszki, plastikowe butelki, folie itp. Wyobraź sobie, że poszliśmy na spacer do lasu. Idziemy przez jakiś czas, a ponieważ trochę się zmęczyliśmy, postanowiliśmy się położyć na polanie i chwilę odpocząć. Leżymy na zielonym, soczystym, miękkim mchu. Słońce przygrzewa. Jest nam bardzo przyjemnie. Wokół słychać śpiew ptaków, gdzieś z oddali dobiega pracowite stukanie dzięcioła. Jest spokojnie. Wiatr leciutko porusza gałęziami pobliskich paproci i czujemy na twarzy przyjemny powiew niosący ze sobą słodką woń kwiatów. Jeszcze chwilka i znów będziemy mogli wyruszyć w dalszą podróż i pospacerować w głąb kniei. Nasze oczy są tak ciężkie, że nie chcą się otworzyć. Przeciągamy się jak koty i powoli siadamy, wystawiając twarze do słońca. Powoli otwieramy oczy i rozglądamy się dookoła. Co to? Czy to na pewno jest piękny las? R. angażuje dzieci do rozmowy o tym, jak się czuja „odpoczywając w lesie”. Dziecko buduje swobodne wypowiedzi. R. zwraca uwagę dziecku na śmieci, które pojawiły się w lesie. Prosi dziecko, by się zastanowiło: Kto mógł naśmiecić w lesie?; Czy zachował się właściwie?; Jak wygląda las pełen śmieci?; Co trzeba zrobić, aby las znów był piękny?

 

 

Co to jest ekologia

Danuta Klimkiewicz, Wiesław Drabik

Ekologia – mądre słowo,

a co znaczy? – powiedz, sowo!

Sowa chwilkę pomyślała

i odpowiedź taką dała:

To nauka o zwierzakach,

lasach, rzekach, ludziach, ptakach.

Mówiąc krótko, w paru zdaniach,

o wzajemnych powiązaniach

między nimi, bo to wszystko, t

o jest nasze środowisko.

Masz je chronić i szanować

– powiedziała mądra sowa.

 

Rozmowa:

 

R. rozkłada obrazki: zwierząt, lasu, rzeki, ptaków. R. pyta dziecka: Co to jest ekologia?; Czy możemy niszczyć środowisko?

 

Chora rzeka (fragment)

Joanna Papuzińska

Śniła się kotkowi rzeka,

wielka rzeka, pełna mleka...

Tutaj płynie biała rzeka.

Jak tu pusto!

Drzewo uschło...

Cicho tak –

ani ptak,

ani ważka, ani komar, ani bąk,

ani gad, ani płaz, ani ślimak, ani żadna wodna roślina,

 [...] ani pstrąg,

nikt już nie żyje tutaj,

 

bo rzeka jest zatruta. Sterczy napis: „Zakaz kąpieli”.

[...]

Chora rzeka nie narzeka,

tylko czeka, czeka, czeka...

 

Rozmowa na temat treści wiersza.

Pytania:

Co śniło się kotkowi?; Jakie zwierzęta mieszkają w wodzie?; Dlaczego wszystkie zwierzęta

i rośliny wyprowadziły się z rzeki?. O co może prosić rzeka?. Np.: Nie zanieczyszczaj mnie; Nie wrzucaj butelek i worków do wody; Nie zostawiaj śmieci na brzegu rzeki.

R. zwraca uwagę na to, że nie tylko trzeba szanować wodę w rzekach czy jeziorach, lecz także nie wolno zanieczyszczać lasów, gdyż są one źródłem czystego powietrza, miejscem życia wielu roślin i zwierząt.

 

 

Posłuchajcie mojej prośby – nauka wiersza na pamięć

Władysław Broniewski

Jestem sobie kosz do śmieci.

Do mnie, do mnie chodźcie dzieci!

Stoję sobie przy tym świerku,

pełno chciałbym mieć papierków.

A ja jestem ławka szara.

Kto mnie lubi, niech się stara

nie podeptać mnie, nie pociąć,

bo cóż biedna mogę począć.

 

 

 

 

Robimy porządki

autor nieznany

Wszystkie dzieci, nawet duże

posprzątają dziś podwórze.

A dorośli pomagają,

śmieci w workach wyrzucają.

Pierwszy worek jest zielony, (R. kładzie na dywanie zieloną kartkę, a obok szklany przedmiot) cały szkiełkiem wypełniony.

W żółtym worku jest bez liku (R. kładzie na dywanie żółtąkartkę, a obok plastikowe butelki) niepotrzebnych już plastików.

A niebieski worek – wiecie – (N. kładzie niebieskąkartkę, a obok papierowe pojemniki) papierowe zbiera śmieci.

My przyrodę szanujemy,

śmieci więc segregujemy.

Z ekologią za pan brat

mama, tata, siostra, brat.

Siostra, mama, tata, brat.

 

Nauka kolorów pojemników na śmieci.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Temat tygodnia: WIOSNA NA WSI (14.04-17.04.2020r.)

 

Dzień 1: Zwierzęta na wsi

 

1.  Oglądanie książek o zwierzętach.

 

Oglądanie książek tematycznie związanych ze zwierzętami żyjącymi na wsi lub zdjęć na komputerze lub telefonie. Rodzic prezentuje wybrane książki, czyta zawarte w nich ciekawostki. Dziecko nazywa zwierzęta, na­śladuje ich odgłosy. Określa ich wygląd: kolory, liczbę kończyn.

 

2. Ćwiczenia konstrukcyjne – budowanie z klocków zagród dla zwierząt.

 

Dziecko buduje zagrody dla zwierząt, a jeśli posiada takie w domu, umieszcza w nich figurki zwierząt mieszkających na wsi. Okre­śla wielkość zwierząt i ich zagród: małe zwierzęta – mniejsze zagrody, duże zwierzęta – duże zagro­dy. Rodzic podaje nazwy zwierzęcych domów: koń mieszka w stajni, świnia –
w chlewiku, krowa – w oborze, kura – w kurniku.

 

3. Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę.

Potrzebne będzie lusterko dla rodzica i dziecka.

 

Rodzic demonstruje prawidłowe wykonanie ćwiczeń, powtarzając je kil­kakrotnie.

 

73569166865. na wieś – dzieci wibrują wargami – naśladują samochód jadący na wieś.
4824831. – dzieci naśladują kląskanie konika: mocno przyklejają język ułożony szeroko przy podniebie­niu i odklejają go zdecydowanym ruchem. Pracy języka towarzyszy praca warg, które raz są szeroko rozłożone,
         a raz ułożone w dziobek.

4878589. – dzieci naśladują ruchy żucia, poruszając dynamicznie żuchwą.
7144. oblizuje się po wypiciu mleka – dzieci przesuwają językiem po górnej i po dolnej wardze, przy szeroko otwartej jamie ustnej.

269171. gonił kota i bardzo się zmęczył – dzieci wysuwają język na brodę i dyszą.
10203129. – dzieci wysuwają wargi mocno do przodu, naśladują ryjek świnki.

1000. bawi się w chowanego – dzieci wypychają policzki czubkiem języka od wewnętrznej strony: raz z jednej, raz z drugiej strony.

1. – dzieci naśladują gospodarza zamiatającego podwórko, przesuwając język od jednego do drugiego kącika ust, przy szeroko otwartych wargach.

 

4. Quiz wiedzy Zwierzęta na wiejskim podwórku.

 

Potrzebne będą obrazki zwierząt żyjących na wsi i w zoo, obrazki uśmiechniętej buzi i smutnej buzi.

 

Rodzic pokazuje obrazek zwierzęcia, dziecko podaje jego nazwę i odpowiada na pytanie: Czy to zwierzę żyje na wiejskim podwórku? Dzieci pokazują obrazek uśmiechniętej buzi, jeśli uważają, że tak, a smut­nej buzi, jeśli uważają, że nie.

 

5. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Nauka pływania.

 

Rpdzic czytając opo­wiadanie, prezentuje ilustracje do niego na komputerze lub tablecie (s. 62-63, link do książki: https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/oa_ks_34/mobile/index.html#p=62).

 

Mały kaczorek Ptaś był najlepszym pływakiem na całym podwórku. Nawet kiedy spał, przez sen przebierał nóżkami jakby pływał w stawie. Nie musiał chodzić na basen ani brać lekcji pływania, bo gdy tylko wykluł się z jajka, od razu wskoczył do miski z wodą i zanurkował. Kaczorek myślał, że wszystkie zwierzęta są dobrymi pływakami: konie, psy, koty, krowy, świnie, króliki, a przede wszystkim kury.

Pewnego dnia Ptaś ogłosił zawody pływackie w stawie nieopodal domu. Okazało się, że chętne do pływa­nia były zwierzęta: pies Merduś, dwie kaczki bliźniaczki i żaba Kumcia.

– Jak to? – zdziwił się kaczorek Ptaś. – A dlaczego nie przyszły świnki?

– Świnki wolą kąpać swoje ryjki w korytku – wyjaśnił pies.

– A konie i krowy?

– One wolą brać prysznic na łące w czasie deszczu.

– A króliki i koty? – dopytywał się Ptaś.

– Uciekają na samą myśl o pływaniu w wodzie.

– Całe szczęście, że jest chociaż kurczak – powiedział kaczorek, widząc stojącego nieopodal kurczaczka Pazurka.

– Ale ja tylko przyszedłem popatrzeć… – szepnął kurczak.

– Jak to? Nie chcesz zdobyć pierwszego miejsca w pływaniu? – zdziwił się Ptaś.

– Chciałbym, ale… kurczaczki i kurki nie potrafią pływać.

– Ja potrafię! – pisnęła żaba Kumcia, zakładając na głowę czepek kąpielowy. – Umiem pływać żabką, delfinem, kraulem i pieskiem – pochwaliła się.

– Pieskiem to pływam ja! – oburzył się Merduś.

Kaczorek Ptaś nie mógł uwierzyć, że kurczaki nie znają się na pływaniu.

– Zaraz cię nauczę – powiedział i pokazał Pazurkowi, jak przebierać nóżkami i jak machać skrzydełkami. – A teraz wskakuj do stawu i pamiętaj, dziób unoś nad wodą!

– Mama mi mówiła, żebym nigdy nie wchodził sam do wody – powiedział kurczaczek.

– Eee tam, przecież nie jesteś tu sam, zobacz, ilu nas jest.

– Ale ja się boję…

– Nie bądź tchórzem.

– Dajmy mu spokój – powiedział pies. – Ma prawo się bać.

– Merduś ma rację – powiedziała żaba Kumcia. – Niech kurczak stoi i patrzy.

– Wszystkie ptaki to superpływaki! – stwierdził rozgniewany kaczorek i chciał wepchnąć kurczaczka na siłę do wody.

Na szczęście w pobliżu przechadzała się pani Gęś i w porę zauważyła niebezpieczeństwo. Osłoniła kur­czaczka swoim białym skrzydłem i powiedziała:

– Nie można nikogo do niczego zmuszać ani wpychać na siłę do wody. Pazurek mógłby się utopić! Rozu­miesz, że to niebezpieczne?

– Tak…

– Czy ty, Ptasiu, umiesz latać tak wysoko jak orły?

– Nie…

– A gdyby orzeł chciał cię zepchnąć z wysokiej skały, żeby sprawdzić, czy umiesz latać, to jak byś się czuł?

– Bałbym się.

– No widzisz. Jedni potrafią świetnie pływać, inni latać, ale nikt nie umie wszystkiego.

– Przepraszam – szepnął zawstydzony Ptaś.

– Brawo. To jest właśnie to, czego warto nauczyć wszystkich: słowa przepraszam.

6. Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.

 

Rodzic zadaje pytania:

• Jakie zwierzę ogłosiło zawody pływackie?

• Dlaczego nie wszystkie zwierzęta chciały brać w nich udział?
• Kogo kaczorek Ptaś chciał nauczyć pływać?
• Jak oceniacie zachowanie kaczorka?
• Co powiedziała pani Gęś, osłaniając kurczaczka?
• Co to znaczy, że nikt nie może nikogo do niczego zmuszać?

 

7. Karta pracy.

 

Link do książki z wybranymi kartami pracy do wydruku: https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/oia-a-kp-cz2.pdf

 

Otwieramy kartę nr 12. Dzieci wykonując kartę pracy:

• nazywają zwierzęta na podstawie ogonów,
• kolorują rysunki zwierząt,
• naśladują ich odgłosy,

- nazywają zwierzęta przedstawione na zdjęciu.

 

 

                                                                                                                                                                                           

 

 

 

Dzień 2: Co słychać wiosną na wsi?

 

1. Osłuchanie z piosenką pt. „Wiosna na wsi” (plik muzyczny w załączniku).

 

 

 

 

Rodzic prosi dziecko, żeby uważnie wysłuchało piosenkę i zapamiętało jak najwięcej zwierząt.
Po zakończeniu dziecko wymienia zwięrzęta.

 

2.  Rozmowa kierowana o tekście piosenki:

 

Rodzic pyta:

‒ Jakie odgłosy wydawała pani kura?

‒ Jak gospodarz sypał ziarna? (odgłos)

‒ Kto wydaje takie odgłosy: mu, mu, be be, gę gę, kwa kwa, kukuryku. Jeśli dziecko nie pamięta rodzic przypomina odpowiedni fragment piosenki.

‒ Czy melodia była wesoła czy smutna?

‒ Czy piosenka była szybka czy wolna?

 

3. Nauka refrenu piosenki, ilustrowanego obrazkami.

 

Potrzebne będą obrazki: koguta, kury, gęsi, kaczek, krowy, owcy (w załączniku).

Rodzic powtarza z dzieckie tekst refrenu, pokazując obrazki odpowiednich zwierząt (wydających te od­głosy).

 

4. Zabawa dydaktyczna: Co od kogo mamy.

 

Potrzebne będą obrazki: krowy, kozy, kury, mleka, sera, jajek, masła, jogurtu (w załączniku).

 

Rodzic rozkłada z jednej strony obrazki zwierząt, a w rozsypce – obrazki produktów, jakie dzięki nim otrzy­mujemy. Zadaniem dziecka jest przyporządkowanie obrazków produktów do obrazków zwierząt.
Rodzic zwraca uwagę na to,że zarówno koza, jak i krowa dają mleko.

 

5. Zabawa: Zgadnij, co to za przysmak.

 

Ser żółty, ser biały, serek topiony, masło, talerzyki, widelce.

 

Rodzic prosi, aby dziecko poczęstowało się produktami znajdującymi się na talerzykach. Po de­gustacji rodzic prosi, aby dziecko nazwało wszystkie produkty i opisało ten, który mu najbardziej smakował (może uzasadnić swój wybór).

 

6. „Kanapeczka”.

 

Miłym podsumowaniem zajęć będzie wspólne wykonanie kanapek z tym, co dzie cko lubi z powyższych produktów np. kanapka z serkiem lub pastą serowo-jajeczną :-)

 

 

 

                                                                                                                                                                                           

 

 

 

 

Dzień 3: Na wiejskim podwórku

 

1. Zabawa dydaktyczna Kury na grzędzie.

 

Rodzic korzysta z kartki, na której są namalowane trzy paski (grzędy). Dziecko zgodnie z poleceniem rodzica umieszcza kury na grzędach i, używając określeń dotyczących położenia przedmiotów w przestrzeni, mówi, gdzie siedzi ich kura, np.: na górnej, na dolnej lub na środkowej grzędzie.

 

2. Zabawa dydaktyczna W gospodarstwie.

 

Potrzebne będą obrazki: 1 krowa, 2 koguty, 3 kozy, 4 barany (w załączniku) oraz karty z obręczami i kostkami.

Dzieci segregują obrazki zwierząt gospodarskich według rodzaju. Układają je w obręczach i liczą, ile jest obrazków zwierząt w każdej obręczy.

 

3. Zadanie – świnki.

 

Dziecko liczy małe świnki na obrazku, koloruje mamę i czwórkę jej dzieci.

 

 

4. Zabawa plastyczna – Mieszkańcy wiejskiego podwórka.

 

Potrzebne będą: plastelina, małe koraliki do wykonania oczu, przykrywka od pudełka kartonowego,
np. po papierze ksero lub po butach.

 

Dziecko wybiera kolor plasteliny i lepi dowolne figurki zwierząt gospodarskich. Prace umieszcza w zagrodzie zrobionej z przykrywki z pudełka kartonowego.

 

5. Zagadki.

 

Potrzebne będą obrazki/zdjęcia: świnki, chlewika, kurnika, kury, stajni, konia (w załączniku).

Po rozwiązaniu zagadki, dzieci wskazują wśród obrazków, właściwe rozwiązanie zagadki.

 

Po kąpieli błotnej świnki do niego wchodzą

i wcale się nie martwią, że w nim nabrudzą. (chlewik)

 

Każdy kojarzy ją z korytem.

To zwierzę urocze, spokojne i skryte,

różowe i czyste, a gdy spojrzysz na nie,

powita cię zawsze uprzejmym chrumkaniem. (świnka)

 

 

                                                                                                                                                                                           

 

 

 

Dzień 4: Kogo spotkamy wiosną na wsi?

 

1. Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza B. Szelągowskiej Marsz dla wiosny.

 

Rodzic prezentuje wiersz i pyta dzieci: Jakie zwierzęta chciały przywitać wiosnę? W jaki sposób to robiły? Powtarza  wiersz, a dzieci za nim fragment: Gę, gę, gę, ga, ga, ga! Kto melodię taką zna?

 

 

 

2. Zabawa dydaktyczna Jakie to zwierzę?

 

Potrzebne będą obrazki zwierząt hodowlanych i karteczki samoprzylepne.

 

Rodzic prezentuje obrazki zasłonięte małą karteczką. Powoli odsłania karteczkę, a dziecko stara się jak najszybciej nazwać zwierzę, np. widząć tylko ogon, lub nogi.

 

3. Słuchanie wiersza H. Bechlerowej Na podwórku.

 

4. Rozmowa na podstawie wysłuchanego utworu. Rodzic zadaje pytania:

 

- Jak miał na imię chłopiec z wiersza?

− Jak się nazywał pies Władka?

− Jakie jeszcze zwierzęta miał Władek?

− Co zrobiły zwierzęta?

− Co jadły zwierzęta?

 

5. Zabawa dydaktyczna – rozwiązujemy zagadki.

 

Kolorowe ma piórka,

woła: kukuryku

i mieszka z kurami w kurniku. (kogut)

 

Wieczorem odpoczywa w stajni,

bo od wielu dni

ciężko pracuje

na swojej wsi. (koń)

 

Mieszka w chlewiku

i głośno kwiczy: kwiku, kwiku. (świnia)

 

Znosi jajka

i, choć nie szczerozłote,

to właśnie do niej idziesz,

gdy na jajecznicę masz ochotę. (kura)

 

To od niej mamy mleko,

i choć do pięknej jej daleko,

to nie tylko liczne łaty to sprawiają,

że gospodarze duży pożytek z niej mają. (krowa)

 

 

                                                                                                                                                                                           

 

 

 

JĘZYK ANGIELSKI

 

BINGO – Super Simple Songs

 

Powtarzamy piosenkę o piesku „Bingo”, który mieszkał na farmie.

 

Flashcards – w załączniku znajdują się karty z literami imienia i obrazkami tego, co po kolei wykonujemy w piosence o „Bingo”

 

Link do piosenki: https://www.youtube.com/watch?v=9mmF8zOlh_g&feature=emb_logo

 

Tekst piosenki:

 

There was a farmer had a dog
and Bingo was his name-o.
B-I-N-G-O
B-I-N-G-O
B-I-N-G-O
And Bingo was his name-o.

Clap!

There was a farmer had a dog
and Bingo was his name-o.
*-I-N-G-O
*-I-N-G-O
*-I-N-G-O
And Bingo was his name-o.

Pat your legs!

There was a farmer had a dog
and Bingo was his name-o.
*-*-N-G-O
*-*-N-G-O
*-*-N-G-O
And Bingo was his name-o.

Pat your tummy!

There was a farmer had a dog
and Bingo was his name-o.
*-*-*-G-O
*-*-*-G-O
*-*-*-G-O
And Bingo was his name-o.

Pat your head!

There was a farmer had a dog
and Bingo was his name-o.
*-*-*-*-O
*-*-*-*-O
*-*-*-*-O
And Bingo was his name-o.

Jump!

There was a farmer had a dog
and Bingo was his name-o.
*-*-*-*-*
*-*-*-*-*
*-*-*-*-*
And Bingo was his name-o.

B-I-N-G-O
B-I-N-G-O
B-I-N-G-O
And Bingo was his name-o.

 

-------------------------------------------------------------------------------------

Praca rolnika 14-17 kwiecień 2020

 

            W tym tygodniu maluchy zapoznają się z pracą rolnika: czynnościami, jakie wykonuje
 i potrzebnymi mu narzędziami. Proponujemy oglądać ziemię i ziarna zbóż, siać nasionka. Dowiedzą się, czym jest kłos i jak z ziarenka wyrasta roślina, a na podstawie wiersza Pieczywo B. Szuta poznają proces powstawania mąki, zapoznają się również z różnymi rodzajami pieczywa (bochenek chleba, rogaliki). Proponujemy wiersze do słuchania: Rolnik Z. Dmitrocy, Awantura M. Strzałkowskiej, Rodzinka z podwórka D. Augsburg, KurczątkoE.M. Minczakiewicz, Traktor C.P. Tarkowskiego i Tylko nic nie mówcie krowie H. Szayerowej (fragment). Mogą bawić się przy piosenkach Rolnik sam w dolinie, Mało nas i Stary Donald farmę miał. Można wykonać makietę przedstawiające podwórko na wsi.Poznają produkty, które powstają z mleka – masło, sery, śmietana, jogurt – i próbują niektórych z nich. Rozmowa o tym, że krowa daje mleko oraz o pojazdach wykorzystywanych przez rolników. Dzieci ćwiczą układanie obrazków w kolejności na podstawie usłyszanego wiersza, a także opowiadanie historyjek z użyciem określeń: na początku, potem, na końcu.

            Dzieci najwięcej uczą się poprzez naśladowanie. Dotyczy to przede wszystkim postaw i sposobów postępowania. Dlatego najlepszym, a czasem jedynym sposobem na sprawienie, by syn czy córka zachowywali się w określony sposób, jest dawanie dobrego przykładu. Maluch nie będzie rozumiał, dlaczego powinien sprzątać, jeśli cały czas widzi wokół siebie bałagan, natomiast jeżeli w całym domu panuje ład, prawdopodobnie uzna porządkowanie swoich rzeczy za coś naturalnego. W podobny sposób dzieci uczą się szacunku do innych osób, zarówno członków rodziny, jak i nieznajomych. Mogłoby się wydawać, że kilkulatki jeszcze niewiele rozumieją, dlatego bywa, że dorośli, często nieświadomie, rozmawiają na różne tematy w ich obecności. Choć czasem wygląda na to, że maluch jest całkowicie pogrążony
w zabawie lub w swoich myślach, może się okazać, że wiele słyszy i zapamiętuje. Ponieważ
w tym wieku wciąż uczy się, w jaki sposób należy postępować i radzić sobie w różnych sytuacjach, jest dość prawdopodobne, że w przyszłości będzie powtarzał usłyszane zdania czy słowa. Na przykład jeśli mama narzeka na zachowanie nauczycielki starszej córki lub tata krzyczy na kierowcę, który zajechał mu drogę, nie należy się dziwić, że w przyszłości, gdy dziecko się zdenerwuje lub czyjeś zachowanie mu się nie spodoba, użyje podobnych słów. Może nawet uznać, że skoro rodzice tak mówią, ono też powinno. Najlepszą metodą na uczenie szacunku jest zatem okazywanie go, zarówno synowi czy córce (poprzez branie pod uwagę jego potrzeb i uprzejme zwracanie się do niego), jak i innym ludziom, bez względu na ich zachowanie czy pozycję społeczną.

MATERIAŁ POMOCNICZY:

 

Rolnik sam w dolinie

Rolnik sam w dolinie, rolnik sam w dolinie.

Hejże dzieci, hejże ha, rolnik sam w dolinie.

Rolnik bierze żonę, rolnik bierze żonę, (dziecko-rolnik wybiera jedno dziecko-żonę i razem
tańczą w kole)

Hejże dzieci, hejże ha, rolnik bierze żonę.

Żona bierze dziecko, żona bierze dziecko. (dziecko-żona wybiera dziecko i razem tańczą w kole)

Hejże dzieci, hejże ha, żona bierze dziecko.

Dziecko bierze kotka, dziecko bierze kotka. (dziecko wybiera dziecko-kotka i razem tańczą w kole)

Hejże dzieci, hejże ha, dziecko bierze kotka. Kotek bierze myszkę, kotek bierze myszkę. (dziecko-kotek wybiera dziecko-myszkę i razem tańczą w kole)

Hejże dzieci hejże ha, kotek bierze myszkę.

Myszka bierze serek, myszka bierze serek. (dziecko-myszka wybiera dziecko-serek, które wchodzi do koła i zostaje rolnikiem)

Hejże dzieci hejże ha, myszka bierze serek.

 

Pieczywo

Bogusław Szut

Skąd na stole smaczny chlebek?

Rolnik sieje ziarno w glebę.

(Gleba to jest ziemia czarna, w której rośnie zboże z ziarna.)

Kiedy zboże jest dojrzałe, rolnik

kosi je z zapałem, potem młóci,

w swych maszynach i wywozi plon do młyna.

Młynarz w młynie ziarno miele,

białej mąki robi wiele.

Mąka trafia do piekarza,

który ciasto z niej wytwarza.

Z ciasta robi i chleb, rogale...

W piecu piecze je wytrwale.

Jest pieczywo! Ślinka leci,

więc smacznego, dzieci!

Mało nas

sł. i muz. tradycyjne

Mało nas, mało nas

do pieczenia chleba.

Jeszcze nam, jeszcze nam

ciebie tu potrzeba.

Mało nas, mało nas

do pieczenia chleba.

Jeszcze nam, jeszcze nam [Marysi] tu potrzeba. (wywołane dziecko wchodzi do środka koła)

 

Awantura w Rym, cym, cym

Małgorzata Strzałkowska

Raz wybuchła na podwórku awantura,

bo zginęły pewnej kurze cztery …!

Kura gdacze,

Kaczka …..,

krowa ryczy,

świnia …,

owca beczy,

koza …..,

a na płocie, przy chlewiku,

kogut pieje: ……

Gdy już każdy wrzasków miał powyżej uszu,

ze stodoły wyszło pisklę w ……….

Odnalazła kura pióra i umilkła,

a pisklęciu się dostała niezła bura.

pióra, kwacze, kwiczy, meczy, kukuryku,pióropuszu, awantura

 

Pytania: Dlaczego na podwórku wybuchła awantura?; Ile piór zginęło kurze?; Które zwierzęta były na podwórku?; Które zwierzątko miało pióra kury?.

 

 

 

 

 

Rodzinka z podwórka

Dorota Augsburg

Jestem kurka z podwórka

i stroszę piórka.

Jestem damą ze swojego podwórka.

Wszyscy mnie podziwiają,

bo też jestem świetną mamą.

Idą zawsze za mną kurczaczki –

żółciutkie pisklaczki.

A kogucik zwinnie ziarnka wygrzebuje

i kurce je daje.

Bo kogut i kurka to rodzinka z podwórka.

 

Kurczątko

Ewa Małgorzata Minczakiewicz

Kurczątko z jajeczka się urodziło... (R. rysuje owal jako jajko)

Główkę wychyliło, (R. rysuje z boku koło jako głowę)

na dwie nóżki skoczyło. (R. na dole dorysowuje dwie kreski jako nogi)

Następnie R. prosi, by dziecko zajęło dowolne miejsce na dywanie. Dziecko mówi wierszyk, wykonując następujące czynności:

Kurczątko z jajeczka się urodziło... (dziecko przykuca, robi nad głową daszek z rąk)

Główkę wychyliło, (dziecko rozchyla ręce i wychyla głowę)

na dwie nóżki skoczyło. (dziecko podskakuje)

 

Traktor

Cezary Piotr Tarkowski

Stoi traktor na podwórzu,

zabłocony, cały w kurzu.

Latem pełni ważną rolę,

bo wyjeżdża często w pole,

ciągnie, orze i bronuje –

bardzo ciężko tam pracuje.

R., czytając wiersz, wyjaśnia dziecku niezrozumiałe słowa. Demonstruje ilustrację do wiersza. Dziecko opisuje wygląd traktora.

R. zadaje pytanie: Ile traktor ma kół?.

Tylko nic nie mówcie krowie (fragment)

Halina Szayerowa

Nabiał – produkt

smaczny, zdrowy.

Dostajemy go od krowy.

Tylko nic nie mówcie krowie.

Jak się krowa o tym dowie,

to się jej przewróci w głowie

i gotowa narozrabiać.

I przestanie nabiał dawać,

czyli:

masło,

mleko,

sery,

i śmietanę na desery! [...]

 

R. wyjaśnia określenia nabiał. Demonstruje ilustracje związane z czytanym wierszem: krowę, mleko, masło, sery: biały, żółty, śmietanę.

R. pyta dziecka: Co może dać nam krowa?; Co można zrobić z mleka?

 

 

 

14.04.2020-17.04.2020 r.

,,PRACA ROLNIKA’’

 

-------------------------------------------------------------------------

06.04.2020-10.04.2020 r. ,,WIELKANOC’’

 

----------------------------------------------------------

Wielkanoc 6-10 kwiecień 2020

 

Czas świąt, zazwyczaj spędzany z rodziną, niestety nie zawsze pozwala na odpoczynek – sprzątanie, przygotowanie potraw i spotkania z bliskimi mogą wiązać się nie tylko z radością, ale również ze stresem. Jednak dzieci, szczególnie na początku swojego życia, nie mają jeszcze wielu doświadczeń w tej dziedzinie i mogą polubić święta, a ich radość i otwartość być może wpłyną pozytywnie również na innych członków rodziny. Aby się tak stało, lepiej nie opowiadać synowi czy córce, że wujek czy kuzynka są niemili, a wielkanocne spotkania
z krewnymi to tylko strata czasu. Zamiast tego można powiedzieć maluchowi, kogo spotka,
a jeśli jest zainteresowany, wytłumaczyć, kim są dane osoby. Mówienie o swoich opiniach
na temat innych sprawi, że dziecko nie będzie miało możliwości tak naprawdę ich poznać: maluchy w tym wieku wierzą we wszystko, co mówią rodzice, więc nie będą nawet próbować dowiedzieć się, jakie są spotkane osoby. Dzieci prawdopodobnie będą zadowolone, jeśli będą mogły współuczestniczyć w przygotowaniach do świąt. Nawet jeśli ten czas wiąże się
z wyjazdem, dobrym pomysłem może być wspólne dekorowanie domu czy mieszkania, przy wykorzystaniu motywów wielkanocnych czy wiosennych. Można również zaangażować dziecko w przygotowywanie potraw: pomalowane przez nie jajka czy udekorowany mazurek być może nie będą idealne, ale bez wątpienia niepowtarzalne, a dziecko poczuje, że jest ważne, a nie odsunięte na bok. Warto też zadbać, by świętowanie wiązało się nie tylko

z siedzeniem przy stole czy wizytą w kościele, ale również z zabawami, dzięki czemu maluch będzie miał przyjemne wspomnienia z czasu spędzonego z rodziną.

W tym tygodniu uczymy się piosenki Na Wielkanoc i wierszy Pisanki K. Bayer, Wielkanocny koszyczek Z. Domitrocy oraz Na Wielkanocnym stole K. Kuzior-Wierzbowskiej. Dzieci zapoznają się ze słowem Wielkanoc i z polskimi zwyczajami związanymiz Wielkanocą, dowiedzą się, z jakiego powodu obchodzimy te święta i jakie przedmioty
są z nimi związane: baranek, palemka, kurczaczek, pisanki, jajko (symbol życia). Poznają określenia: pisanka, kraszanka, święconka. Można wziąć udział w różnych wielkanocnych zabawach: w lisa, w kurkę i kurczaczki, zajączki, kraszanki i pisanki, kurki i ziarenka, kurczaczki w skorupkach, wyścigi jaj oraz rozwiązywały zagadki. Warto nauczyć się odróżniać kraszanki od pisanek. Rozmawiamy o tradycji święcenia pokarmów w Wielką Sobotę,
o zawartości koszyczka wielkanocnego i o malowaniu jajek. Przedszkolaki mogą zapoznać się budowę jajka (eksperyment z  zanurzonym jajkiem w occie), sprawdzić, czy da się połączyć białko z żółtkiem. Ćwiczą też składanie obrazków pociętych na trzy części, malują
w ograniczonym obszarze i uważne słuchają opowiadania czytanego przez rodziców oraz przypominają sobie, w jaki sposób należy zachowywać się przy stole.

Materiał pomocniczy

 

Przed Wielkanocą

Dominika Niemiec

 

Pomogę mamie upiec makowca i babkę.

Na babkę, wiem to na pewno, zawsze babcia ma chrapkę.

Ale najpierw trzeba święconkę przygotować.

Może tym razem czekoladowe jajka tam schować?

Babcia jak co roku tłumaczy: „Do koszyka pisanki wędrują,

zobaczysz, wnusiu, na śniadanie na pewno ci posmakują”.

Dziadek z tatą też dzielnie mamie pomagają,

od samego rana dom cały sprzątają.

Fajnie jest być razem, szykować wszystko na święta,

pomagać sobie, kochać bliskich, o wielkanocnych zwyczajach pamiętać.

 

Pytania:

O jakich świętach była mowa w wierszu?; Kto brał udział w przygotowaniach do świąt?;

Co takiego działo się podczas przygotowań?; Jak myślisz, jak czuła się dziewczynka?;

Czy osoby z tej rodziny się kochają?; Dlaczego tak uważasz?; Czy ty pomagasz swoim bliskim w przygotowaniach do świąt?; W jaki sposób pomagasz?;

 

ZAGADKI

 

Baranek cukrowy

Ma złociste rogi i kożuszek biały.

Nie biega po łące, bo z cukru jest cały.

 

Kurczaczki

Wykluły się z jajek, są żółciutkie całe.

Będą z nich kogutki albo kurki małe.

 

Pisanki

Leżą w koszyczku pięknie ułożone.

W kolory i wzory mocno ozdobione.

Wielkanoc

Tomasz Kruczek

 

Właśnie chciałam obejrzeć książkę z obrazkami. Obiecałam to mojej żyrafie, że razem bę- dziemy oglądać obrazki z Afryki. Nie wiem, czy wam mówiłam, ale żyrafa mieszka u mnie w pokoju od niedawna. Wprowadziła się tu dokładnie w moje urodziny. No więc właśnie zabie- rałyśmy się do oglądania obrazków, gdy rozległ się dzwonek do drzwi.

– Tolu! Choć szybko – krzyknęła mama – babcia przyjechała na święta! Bardzo się ucieszyłam, bo święta z babcią są zupełnie niesamowite. Babcia zna się na świętach jak nikt inny na świecie. A to przecież wkrótce Wielkanoc i trzeba się do niej dobrze przygotować.

– Dzień dobry, dzień dobry, dzień dobry – tubalnym głosem wołała babcia z przedpokoju. Stała w drzwiach, jak zawsze w swojej wielkiej kolorowej spódnicy i z burzą siwych włosów na głowie. W rękach trzymała ogromny wiklinowy kosz pełen świątecznych skarbów. Jak na razie schowanych przed nami pod białą serwetą.

– Czas rozpocząć świąteczne przygotowania! – stwierdziła, patrząc po kolei na każdego z nas. – Co wy na to?

– Wspaniale! – krzyknęłam – będę mogła ci pomagać?

– Oczywiście, Tolu, ty, mama i tata. Wszyscy razem się za to zabierzemy. Mamy na to cały tydzień.

– No i proszę – zaśmiał się tata – babcia przejęła dowodzenie.

 – Oczywiście, mój drogi – odparła i podała mu kosz, który musiał być bardzo ciężki, bo tata zrobił bardzo zdziwioną minę i kilka razy z niedowierzaniem podnosił go do góry.I tak się zaczęła wielkanocna przygoda. Najpierw sadziłyśmy rzeżuchę. Na talerzu w kwiatki rozsypałam ziemię i wysypałam maleńkie brązowe ziarenka. Potem całość podlałam wodą.

 – Tylko pamiętaj, żeby podlewać codziennie – ostrzegła mama – inaczej rzeżucha nie zdąży wyrosnąć do świąt.

– Dobrze, mamo – powiedziałam i naprawdę starałam się pilnować podlewania. Wiecie, to niesamowite, kiedy ziarenka pękają i wyrastają z nich maleńkie roślinki, które są codziennie większe. Bardzo lubię rzeżuchę. Żyrafa chyba nie. Powiedziała mi na ucho, że bardzo dziwnie pachnie i nie będzie jej jeść. Śmieszna ta żyrafa. Kiedy zasadziłam rzeżuchę, przyszedł czas na malowanie pisanek. Najpierw tata zrobił wy- dmuszki z jajek. Aż cały był czerwony na buzi od tego dmuchania. A na drugi dzień zabraliśmy się za malowanie. Pisanki maluje się na sto sposobów. Można malować farbkami, można pisa- kami, można poprzyklejać do nich różne rzeczy. Najważniejsze to nie zgnieść wydmuszki. Ale czasami wydmuszka pęka. W zeszłym roku strasznie się tym martwiłam. Teraz jestem już duża i się nie martwię, bo zawsze można zrobić nową pisankę. Kiedy mieliśmy już cały koszyk kolorowych pisanek, przyszedł czas na świąteczne wypieki. Tata przyniósł dla mnie do kuchni specjalny mały zabawkowy stolik, żebym mogła pomagać babci i mamie. I pracowałyśmy wszystkie trzy. To znaczy babcia i mama pracowały, a ja poma- gałam. Pieczenie nie jest wcale łatwe. Ręce bardzo szybko oklejają się mąką i można pobrudzić całą kuchnię i fartuszek. I powiem wam, że bardzo szybko cała byłam w mące i klejącym cieście.

– Nie przejmuj się, Tolu – powiedziała babcia, widząc moją zmartwioną minę. – Bardzo do- brze nam pomagasz i najważniejsze, że się uczysz przygotowywać święta. To bardzo ważne! Później babcia umyła mi ręce i buzie i zdjęła fartuszek.

 – A teraz mam coś dla ciebie – mrugnęła do mnie okiem i zaprowadziła mnie do tego wiel- kiego kosza, który przyniosła.

– Proszę, to dla ciebie – powiedziała i podała mi wielką księgę z kolorowymi obrazkami. – To książka o świątecznych zwyczajach. Pobiegłam do pokoju i razem z zabawkami zaczęliśmy wszyscy ją przeglądać. A tam same cudeńka! Wycinankowi chłopcy i wycinankowe dziewczynki w kolorowych spódnicach biegają po kartkach! Niosą wysokie kolorowe palmy zrobione z malowanej trawy i kwiatów. A każda palma ledwo co mieści się na kartce.

– To Niedziela Palmowa – powiedział tata, który dosiadł się do nas na chwilę.

– A tu zobacz! Dzieci idą ze święconką do kościoła – dodał. I rzeczywiście, na obrazku dzieci niosły małe koszyczki przykryte białymi serwetkami.

– O, a tu pisanki, ale takie dziwne – pokazałam kolejny obrazek.

– To nie pisanki tylko kraszanki – powiedział tata. – Zamiast malować wydmuszki, wzory skrobie się ostrym nożykiem.

– A to stół na niedzielne wielkanocne śniadanie – pokazał tata.

– Jest babka i mazurek, i baranek, szynka i pisanki, i kiełbaski, i inne przysmaki. A tu dalej drzewa pełne małych zielonych pączków, z których lada moment miały wystrzelić liście. Zupeł- nie jakby cała przyroda cieszyła się ze świąt.

 – A to lany poniedziałek – zaśmiał się tata. – Wycinankowi chłopcy oblewali wycinkowe dziewczynki wycinankową wodą, a one śmiały się, uciekały, tak szybko że omal nie wypadły z książki.

– Dosyć tego oglądania! Muszę biec pomagać mamie i babci – powiedział tata i wyszedł z po- koju.

 – O, to mi się podoba – powiedział, zerkając z półki porcelanowy słoń. – Takie polewanie. Bardzo lubię polewanie wodą.

– Ja tam wolę palmy – powiedziała żyrafa. – Są takie wysokie jak ja!

– A ja najbardziej lubię baranka – powiedział pluszowy baranek.

– A ty, Tolu – spytała żyrafa – co najbardziej lubisz w tych świętach?

– To, że w ogóle są i że babcia przyjechała – powiedziałam – i że wszyscy jesteśmy razem. Kiedy zasypiałam, wszystkie zabawki opowiadały sobie, co najbardziej lubią w święta wielkanocne. Jedynie mały pluszowy zajączek nic nie mówił, tylko uśmiechał się tajemniczo.

 

ROZMOWA NA TEMAT UTWORU:

Jak nazywają się święta, do których przygotowywała się Tola?;

Kto przyjechał na święta do Toli?; Co babcia przywiozła ze sobą?; Co posadziła Tola na talerzu?; Co tata zrobił z jajek?; Jak nazywały się jajka, które malowała Tola?; Co babcia dała Toli do oglądania?; Jak wyglądał stół wielkanocny na obrazku w książce, którą Toli dała babcia?; Co Tola najbardziej lubi w Świętach Wielkanocnych?.

 

Pisanki

Katarzyna Bayer

Leżą w koszyczku piękne pisaneczki (dzieci rysują kształt dużego jajka)

kolorowe, malowane, ładnie układane. (dzieci naśladują malowanie jajka pędzelkiem)

Pierwsza ma kropeczki, (dzieci rysują kropeczki) d

ruga gwiazdki złote, (dzieci rysują gwiazdeczki)

a na trzeciej siedzi malowany kotek. (dzieci rysują kotka)

W ten wielkanocny, wielkanocny ranek poukładam w koszu (dzieci rysują kosz)

śliczne jajka malowane. (dzieci rysują kształt dużego i małego jajka)

 kolorowe pisanki

 

 

Wielkanocny koszyczek NAUKA WIERSZA NA PAMIĘĆ

Zbigniew Domitroca

 

Na wielkanocnym stole

Katarzyna Kuzior-Wierzbowska

 

Stoją na stole baby lukrowane,

a między nimi cukrowy baranek.

Pobekuje cicho, stuka kopytkami,

bo chciałby dosięgnąć miski z pisankami.

Ale dwa kurczaki tej miski pilnują,

na baranka groźnie oba popiskują.

Więc mały baranek w inną stronę zmierza.

Kilka listków rzeżuchy uskubał z talerza.

-----------------------------------------------------------------------

Grupa wiekowa: 3-latki

 

Temat tygodnia: WIOSENNE POWROTY (30.03-03.04.2020r.)

 

Dzień 1: Powroty ptaków

 

1.  Oglądamy zdjęcia ptaków.

 

Na komputerze lub telefonie oglądamy zdjęcia różnych ptaków. Wspólnie z dzieckiem porównujemy je: duży/mały, kolorowy/w jednym kolorze, z dużym dziobem/małym itp. Rozmawiamy o tym, co wyróżnia ptaki od innych zwierząt: latają, mają dzioby, budują gniazda, składają jajka, odlatują do ciepłych krajów itp. Zdjęcia: czajki, jerzyka, słowika, szpaka, skowronka, żurawia, jaskółki, bociana (ich zdjęcia są w załączniku).

 

2. Ćwiczenie logopedyczne z lusterkiem.

 

Rodzic demonstruje prawidłowe wykonanie ćwiczeń, z lusterkiem w recę, powtarzając je kilkakrotnie.
Potem bawi się w ptaki razem z dzieckiem:

Fruwający ptak – dziecko dotyka czubkiem języka za górnymi i za dolnymi zębami, tak jak ptak, który siada na gałęzi drzewa i na ziemi.

Dziobek ptaka – dziecko wypycha wargi do przodu i, na zmianę, zamyka je i otwiera.

Wysiadywanie jaj – język przykleja za górnymi zębami, nie rusza nim przez 30 sekund.

Budujemy gniazdko – dziecko przesuwa język po górnej i po dolnej wardze od zewnętrznej strony ust,
a następnie ląduje w gnieździe: przykleja język przy górnych dziąsłach.

Dzięcioł – czubkiem języka uderzamy za górnymi zębami.

 

3. Gramy w zielone!

 

Rodzice rozmieszczają w pokoju różne przedmioty w kolorze zielonym. Pytają: Grasz w zielone?
Dzieci odpowia­dają: Gram! Rodzice: Masz zielone? Dzieci: Mam! Wówczas dziecko musi dotknąć jakiegoś przedmiotu w kolorze zielonym. Następnie można rozłożyć przedmioty w innym kolorze
i powtórzyć zabawę. Grasz w czerwone? Gram!...

 

4. Czytamy razem opowiadanie:

 

Olek pojechał na kilka dni do babci i dziadka. Pogoda była piękna, a w powietrzu czuło się zapach nad­chodzącej wiosny. Nadchodził czas powrotu ptaków, które odleciały do ciepłych krajów.

– Widzisz, co jest na dachu stodoły u sąsiada? – zapytał dziadek.

– Jakieś gałęzie. Dlaczego są tak wysoko? – zapytał chłopiec.

– To jest gniazdo bociana.

– Dziadku, tam nikogo nie ma.

– Jego mieszkańcy na pewno są teraz na łące i szukają pożywienia.

– Szkoda, że nie mamy wysokiej drabiny. Ja bym tam wszedł – powiedział chłopiec.

– Mogłyby się nas wystraszyć i opuścić gniazdo. Nie wolno przeszkadzać ptakom.

– Nie widać ani jednego bociana. Może zostały w Afryce?

– Z pewnością wróciły. Wkrótce z jajek wyklują się małe bocianiątka. A może nawet już się wykluły.

– I one też kiedyś odlecą?

– Tak, kiedy trochę podrosną i nabiorą sił.

– Ja bym tak nie umiał, chociaż już urosłem – stwierdził Olek.

– Ja też nie – odparł ze śmiechem dziadek. – Brakuje nam skrzydeł.

– I dziobów – dodał chłopiec.

Po drodze dziadek opowiadał Olkowi o ptakach, które odlatują przed nastaniem zimy, i wymienił czajki, jerzyki, słowiki, szpaki, skowronki, żurawie, jaskółki i bociany.

– Jerzyki? – zdziwił się chłopiec. – Przecież jeże nie latają!

– Jerzyki to gatunek ptaków. Tylko nazwa jest podobna, choć inaczej się ją zapisuje.

Nagle nad ich głowami przeleciał bocian, a potem drugi. Wylądowały prosto w gnieździe.

– Miałeś rację, dziadku! – zachwycił się Olek. – Już są! Skąd wiedziałeś?
– Wczoraj słyszałem ich klekotanie: kle, kle, kle.

– Kle, kle, kle! – powtórzył Olek.

Po powrocie do domu babcia poczęstowała ich pyszną szarlotką, a kiedy usłyszała historię o bocianach, od razu znalazła kolorową książkę i przeczytała Olkowi wierszyk:

Kle, kle Klekotaniem zbudził bociek

całe gniazdo swoich pociech.

Kle, kle dzwoni w ptasich główkach

niczym głośna ciężarówka!

– Znowu tatko tak klekoce,

że zarywa boćkom noce?

Czemu tatuś nasz kochany

taki dziś rozklekotany?

Bocian skrzydłem dziób zasłania,

sen miał nie do wytrzymania!

– Ach, obudźcie mnie już, błagam,

bo was chciała połknąć żaba!

 

5. Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania. Rodzic zadaje dziecku pytania:

− Dokąd pojechał Olek?

− Gdzie miał swoje gniazdo bocian?

− W jaki sposób przychodzą na świat małe bociany?

− Po czym dziadek poznał, że przyleciały bociany?

− Jakie ptaki odlatują na zimę do ciepłych krajów i wiosną wracają do Polski?

 

6. Zabawa konstrukcyjna: budki lęgowe.

 

Będą nam potrzebne klocki różnego rodzaju i zdjęcia budek lęgowych dla ptaków, których szukamy
w internecie i oglądamy na komputerze lub w telefonie. Wyjaśniamy, w jakimcelu ludzie zakładają budki lęgowe dla ptaków, pokazujemy ich zdjęcia. Zachęcamy dziecko do wybudowania budek lęgowych z klocków.

                                                                                                                                                                

 

 

Dzień 2: Żabki i bocian

 

1. Gimnastyka dni tygodnia:

 

Ćwiczenie na dywanie. Rodzice i dziecko stoją obok siebie, w taki sposób, żeby każde znich mogło obrócić się swobodnie. Następnie mówią i ćwiczą razem:

„Gimnastyka dobra sprawa, co dzień wszystkim radość sprawia – wymachy rąk.

Gdy niedziela się zaczyna, trening tydzień rozpoczyna – wymachy nóg.

W poniedziałek: dwa podskoki.

Wtorek: lubi kroki w boki. Jeden w prawo, drugi w lewo.

Środa: kręci dwa kółeczka. Jedno w prawo, drugie w lewo.

No a w czwartek: jaskółeczka. Na prawej nodze i zmiana, na lewej.

W piątek: szybko dwa przysiady.

A sobota: robi ślady. Udajemy, że jedziemy na łyżwach- do przodu i do tyłu.

I tak przez tydzień cały, dni tygodnia wciąż szalały – rozluźniamy się.”

 

2. Co to za bocian?

 

Oglądamy wspólnie obrazki bocianów: białego, czarnego, białoszyjego. Porównujemy je. Rozmawiamy
o tym, czym się różnią (np. upierzeniem), wskazujemy też, co mają ze sobą wspólnego (np. długi zdiób). Jeszcze raz powtarzamy ich nazwy.  Dzieci mogą się teraz zastanowić, od czego wzięły się nazwy bocianów i którego bociana widujemy w Polsce najczęściej.

 

3. Zabawa w zagadki – Ene, due, rabe

 

Dzieci siedzą z rodzicami na dywanie. Rodzic wylicza za pomocą rymowanki: Ene, due, rabe, połknął bociek żabę. Żaba – Tadeusza. W brzuchu mu się rusza. Dziecko wskazane na końcu rymowanki wydaje dźwięk kojarzący się z wiosną, a rodzice słuchają i odgadują, co to jest, np.: kum, kum – żaba, kle, kle – bocian, kapu-kap – wiosenny deszcz, ćwir, ćwir – wróble, ku-ku – kukułka, fiju, fiju – skowronek, szsz – wietrzyk, itp.

 

4. Ciekawostka: Czym odżywiają się bociany?

Bociany nie lubią jeść żab. Jedzą je w ostateczności, gdy wokół trudno o inny pokarm. Natomiast chętnie spożywają owady, dżdżownice, cienkie węże, małe ryby i gryzonie. Bociany, nie mogąc upo­lować żab
w zaspokajających ilościach (z powodu znacznych zmian środowiska drastycznie zmniej­szyła się liczebność tych płazów), zmieniły swoje upodobania i zaczęły się odżywiać wyżej wymie­nionymi zwierzętami.

 

5. Życie żaby – prezentacja.

Oglądamy cykl rozwoju żaby. Link do prezentacji: https://www.youtube.com/watch?v=HJsDVkyep_E&feature=youtu.be, od 28. sekundy. Podczas oglądania cyklu rozwojowego żaby tłumaczymy jedynie, jak nazywają się poszczególne etapy (np. skrzek – kijanka – dorosła postać).

 

6. Kolorowanka

Kolorujemy obrazki żaby i bociana (dołączone w załączniku). Którego bociana wybieracie? Białego, czarnego czy białoszyjego? :)

 

                                                                                                                                                                

 

 

Dzień 3: Malowane wiosenne kwiaty

 

1. Zabawa z piłką.

 

Dzieci odbijają piłkę gumową/z gąbki/lub balon od podłoża i recytują rymowankę. Jeśli skuszą, to znaczy piłka potoczy się, prze­kazują ją rodzicowi – teraz jego kolej i znów, kolejna runda...

 

Kipi kasza, kipi groch,

lepsza kasza niż ten groch.

Bo od grochu boli brzuch,

a od kaszy człowiek zdrów.

 

2. Ćwiczenia oddechowe Piórka

 

Dziecko trzyma sztuczne piórko – kładzie je na wierzchu dłoni. Wciąga powietrze nosem i wypusz­cza ustami – zdmuchuje piórko tak, aby poleciało jak najdalej. Stara się utrzymać je jak najdłużej w powietrzu.
Teraz kolej rodzica, kto wygrał? :)

 

Druga runda. Dziecko kładzie piórko na swojej dłoni i dmucha. Kiedy piórko upadnie, kładzie je ponownie na dłoni i kończy własny­mi słowami zdanie: Lubię ptaki bo… Rodzic ładzie piórko na swojej dłoni i dmucha. Kiedy piórko upadnie...

 

3. Zabawa ćwicząca spostrzeganie – Ence-pence.

 

Potrzebny będzie mały przedmiot do zabawy, np.: guzik, piórko, moneta.

Dzieci i rodzice dobierają się parami. Dziecko, z rękami schowanymi za plecami, ukrywa mały przedmiot
w jednej dłoni. Mówi do rodzica z pary: Ence-pence, w której ręce? i pokazuje zaciśnięte pięści. Rodzic lekkim klepnięciem wskazuje dłoń, w której jest ukryty przedmiot. Jeśli trafi – zamieniają się rolami, a jeśli nie – zgaduje ponownie.

 

4. Eksperymenty plastyczne: Jak powstają kolory wiosny?

 

Palety malarskie lub kawałki grubej folii, farby plakatowe: żółta, niebieska, czerwona, pędzle, woda, sylwety krokusów.

 

Rodzic ma na palecie farby plakatowe w trzech kolorach. Łączy je ze sobą, rozcieńcza wodą i miesza pędzelkiem. Dziecko obserwuje powstałe kolory i podaje propozycje tego, co można namalować w danym kolorze. Np. z połączenia żółtej farby i niebieskiej farby otrzymujemy kolor zielony, którym można namalować liście; po połączeniu żółtej farby i czerwonej farby powstał kolor pomarańczowy, którym można namalować owoc pomarańczy, a z połączenia niebieskiej farby i czerwonej farby po­wstał kolor fioletowy, którym można pomalować sylwety krokusów wycięte z papieru/kartonu.

 

5. Zabawa matematyczna - Sadzimy wiosenne kwiaty.

 

Potrzebne będą trzy sylwety donic wycięte z kolorowego papieru/kartonu/co jest pod ręką, sylwety krokusów (po 5 w kolorach: fioletowym, żółtym i białym), klej, kartki, żywe kwiaty w domu lub obrazki/zdjęcia: krokusów i żonkili.

 

Dziecko obserwuje żywe kwiaty, które znajduje w swoim domu w doniczkach, nazywa ich kolory; liczy, ile jest rozkwitniętych kwiatów, ile jest kwiatów w pąkach. Rodzice rozmawiają z dziekiem o rodzajach kwiatów: cebulkowych, kaktusach, pnących itp.

 

Dziecko układa papierowe kwiaty w donicach według kolorów, tak aby było ich: tyle samo w każdej donicy,
o jeden więcej w kolejnych donicach lub o jeden mniej, zgodnie z po­leceniem rodziców. Na koniec przykleja sylwety donic i wybranych kwiatów na kartonie, a wykonanymi pracami dekorują pokój.

 

Rysunki do wydruku - doniczki i krokus znajdują się w załączniku.

                                                                                                                                                                

 

 

Dzień 4. Ptasie trele

 

1. Zabawa dydaktyczna Przeczenia.

 

Dzieci dopowiadają przeczenia do podanych przez rodzica słów: nieszybki (wolny), nieciepły (zimny), nie­mały (duży), niestary (młody), niemokry (suchy), niewesoły (smutny), niedaleki (bliski), niebiedny (bo­gaty), niedługi (krótki) itp.

 

2. Ćwiczenia ortofoniczne z zastosowaniem wiersza B. Szelągowskiej Ptasie trele.

 

Rodzic prezentuje wiersz i pyta dziecko: Czym zajmowały się ptaki? Powtarza wiersz, a dziecko powtarza fragment tekstu: Fiu, fiu, fiu, fi, fi, fi! Jakie piękne dni.

 

Znów nastała wiosna!

Ptaki nadlatują.

A co będą robić?

Gniazda pobudują.

Fiu, fiu, fiu, fi, fi, fi!

Jakie piękne dni!

Na drzewach wysoko

albo w trawie – nisko.

Tak by do swych piskląt

zawsze miały blisko.

Fiu, fiu, fiu, fi, fi, fi!

Jakie piękne dni!

 

Gdy skończą budować,

jajeczka w nich złożą.

By było im ciepło,

na nich się położą.

Fiu, fiu, fiu, fi, fi, fi!

Jakie piękne dni!

Wykluły się wreszcie

z jajeczek pisklęta

i każdy maluszek

te trele pamięta!

Fiu, fiu, fiu, fi, fi, fi!

Jakie piękne dni!

 

3. Improwizacja ruchowa do wiersza.

 

Rodzic recytuje wiersz, a dziecko pokazuje ruchem jego treść: przylot ptaków, budowanie gniazd, wysiady­wanie jajek. Powtarza sylaby, dbając o prawidłowe artykułowanie głosek.

 

4. Ćwiczenie słuchu fonematycznego do głoski f.

 

Rodzic podaje przykłady słów, a dziecko ma za zadanie klasnąć, gdy usłyszy słowo z głoską f na początku. Przykładowe słowa: autobus, foka, kompot, farby, figury, pędzel, woda, flaga itp.

 

5. Zabawa ruchowa wzmacniająca mięśnie warg – Dzioby ptaków.

 

Potrzebne nam będzie kilka małych zielonych karteczek, bębenek.

Rodzice zamieniają dzieci w ptaki, które budują gniazda i w swoich dziobach noszą trawy i patyczki.
Dziecko otrzymuje małą zieloną karteczkę, którą trzyma między zaciśniętymi wargami. Kiedy rodzic gra na bębenku, ptaki fruwają, a kiedy przestaje grać – ptaki się zatrzymują. Zabawę powtarzamy 4 razy.

 

Uwaga! Ta zabawa wspaniale ćwiczy również tor oddechowy, ponieważ dziecko, zaciskając karteczkę warga­mi, jest zmuszone do oddychania nosem.

 

6. Ćwiczenia grafomotoryczne - Lot ptaka

 

Potrzebne będą patyczki/paski papieru/klocki do liczenia, obręcz.

Rodzic rozkłada w różnych częściach pokoju patyczki/paski papieru/klocki do liczenia. Zadaniem dzieci jest znaleźć patyczki i na­rysować nimi w powietrzu drogę, którą ptak mógłby zanieść patyczek (gałązkę) do gniazda. Rodzic poka­zuje, jak to zrobić, kreśląc w powietrzu łatwe wzory, np: linie faliste, łamane, sinusoidę.

 

                                                                                                                                                               

 

 

Dzień 5. Kto do nas wraca na wiosnę?

 

1. Słuchanie wiersza B. Szelągowskiej Wiosenne powroty.

 

Porzebne będą obrazki (dołączone do maila): skowronka, bociana, jaskółki, sójki, wróbla.

Rodzic recytuje (lub czyta) wiersz, w odpowiednich momentach pokazując obrazek właściwego ptaka.

 

Przyszła wiosna,

a tuż za nią

ptaki przyleciały.

Teraz będą

jak co roku

gniazda zakładały.

Bocian lubi

patrzeć z góry –

dom ma na topoli.

Za to żuraw

wśród mokradeł

raczej mieszkać woli.

 

A jaskółka

gdzieś pod dachem

gniazdko swe zakłada.

Zaś kukułka

swoje jajka

niesie do sąsiada.

Tyle ptaków

powróciło

do nas razem z wiosną!

W dużych gniazdach,

małych gniazdkach

niech pisklęta rosną!

 

2. Rozmowa kierowana na temat wiersza.

 

Rodzic zadaje pytanie dziecku:

- Jakie ptaki są wymienione w wierszu?

• Gdzie znajduje się dom bociana?
• Jak myślicie, co to są mokradła?
• Gdzie zakłada gniazdko jaskółka?
• Co robi z jajkami kukułka?
• Jak się nazywają dzieci ptaków?

 

3. Historyjka obrazkowa.

 

Rodzice oglądają razem z dzieckiem historyjkę obrazkową – rozmawiają o tym, co robią ptaki wiosną
i w jakiej kolejności. Link do historyjki:

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/oa_kp_3_2/mobile/index.html#p=20.

Na zakończenie dzieci samodzielnie mówią, co znajduje się na każdym obrazku. Następnie wskazują obrazki w odpowiedniej kolejności.

 

4. Rozwiązywanie zagadek M. Smułki, dotyczących ptaków powracających na wiosnę do Polski.

 

Potrzebne będą obrazki (znajdują się w załaczniku do maila): bociana, skowronka, jaskółki, kukułki.

Dziecko odpowiada i wskazuje odpowiedni obrazek

Ma długie czerwone nogi,

długi dziób.

Choć żabek nie lubi,

to czasem je zje. (bocian)

 

Śpiew tego ptaka leci wysoko do słonka,

bo właśnie wołamy na wiosnę... (skowronka)

 

Ptaszek ten nie jest duży, nie stoi na półkach

i choć, nie wiem czemu, robi kółka,

to wiadomo, że to... (jaskółka)

 

Ptaszek, o którym myślę, boi się huku,

a oprócz tego często woła: kuku, kuku. (kukułka)

 

5. Łamańce językowe.

 

Rodzice razem z dziećmi czytają łamańce językowe – krótkie wierszyki o ptakach – zdjęcia w załączniku.

 

6. Żabki w stawie – zabawa matematyczna.

 

Potrzebna będzie kartka z rysunkiem stawu i 5 obrazków żabek – w załączniku.

 

Rodzic prosi, aby dziecko umieściło w stawie dwie żabki. Doskoczy do nich jeszcze jedna żabka. Ile jest teraz żabek? Rodzic może modyfikować w dowolny sposób zarówno liczbę dodawanych, jak i odejmowanych obrazków żabek.

 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             

 

JĘZYK ANGIELSKI

FIVE LITTLE DUCKS – Super Simple Songs

Link do piosenki: https://www.youtube.com/watch?v=pZw9veQ76fo&feature=emb_title

Karta pracy: w załączniku

Tekst piosenki:

Five little ducks went out one day.
Over the hill and far away.
Mother duck said, “Quack, quack, quack, quack.”
But only four little ducks came back.

1, 2, 3, 4.

Four little ducks went out one day.
Over the hill and far away.
Mother duck said, “Quack, quack, quack, quack.”
But only three little ducks came back.

1, 2, 3.

Three little ducks went out one day.
Over the hill and far away.
Mother duck said, “Quack, quack, quack, quack.”
But only two little ducks came back.

1, 2.

Two little ducks went out one day.
Over the hill and far away.
Mother duck said, “Quack, quack, quack, quack.”
But only one little duck came back.

1.

One little duck went out one day.
Over the hill and far away.
Mother duck said, “Quack, quack, quack, quack.”
But none of the five little ducks came back.

Sad mother duck went out one day.
Over the hill and far away.
Mother duck said, “Quack, quack, quack, quack.”
And all of five little ducks came back.

Five little ducks went out one day.
Over the hill and far away.
Mother duck said, “Quack, quack, quack, quack.”
And all of the five little ducks came back!

----------------------------------------------------------------

1. Na rozgrzewkę proponujemy ćwiczenia gimnastyczne na cały tydzień! 

2. Zachęcamy do aktywności matematycznej - można również wymyślić własne propozycje.

3. Ćwiczenia słuchowe, z wykorzystaniem przedmiotów, które na pewno znajdą się w każdym domu

     

30.03.2020-03.04.2020 r. - ,,Tajemnice książek’’

 

TAJEMNICE KSIĄŻEK

Używane na co dzień zabawki dość szybko się brudzą. W czyszczenie ich warto zaangażować dzieci: „kąpanie” klocków w wodzie z płynem do mycia naczyń czy wkładanie do pralki i suszenie pluszaków może być dla kilkulatka dobrą zabawą, która uczy odpowiedzialności i szacunku do rzeczy. Wybór zabawek dawanych maluchom może okazać się nie lada wyzwaniem. Większość tych sprzedawanych obecnie w sklepach jest przeznaczona do bardzo konkretnych celów – zadaniem bawiącego się może być tylko naciskanie odpowiednich przycisków czy wykonywanie ściśle określonych czynności (np. kąpanie lalki). Niestety taki rodzaj zabawek nie pomaga w rozwijaniu wyobraźni. Dlatego warto kupować te, które są proste (nie mają wielu funkcji) i pozostawiają możliwość decyzji, w jaki sposób ich używać, na przykład: klocki, masy plastyczne, figurki, farby, kredki, instrumenty. Istotny dla kształtowania kreatywności jest nie tylko rodzaj zabawki, ale również sposób, w jaki zostanie ona zaprezentowana dziecku. Jeśli maluch dostanie drewniane klocki, a nikt dorosły nie powie mu, do czego służą, być może zacznie od razu budować wieżę, ale może też ugotować z nich zupę czy używać jako telefonu. Dla kilkulatka lepsze może się okazać pozwolenie mu na zabawę zgodnie z jego własnym pomysłem niż pokazywanie, do czego służą dane przedmioty.

W tym tygodniu dzieci będą zachęcane do czytania. Poznają wiersze Moje książkiI. Salach, Raz na sośnie siadła pliszka W. Ścisławskiego, Kup mi, mamo, książeczkęT. Kubiaka i Kłopoty w bibliotece M. Przewoźniaka. Mogą wziąć udział w zabawach związanych z książkami, łączyć przedmioty z bajek z ich bohaterami, odgadywać tytuły na podstawie obrazków baśni H. C. Andersena (Calineczka, Dziewczynka z zapałkami, królowa śniegu, Nowe szaty króla, Mała syrenka). Dowiedzą się, jak różne tematy mogą poruszać książki. Badać różne faktury papieru. Przedszkolaki dowiedzą się, jak powstaje papier, można zrobić papier ekologiczny z makulatury i w różny sposób bawić się kartkami. Oglądać książki – sprawdzić, co zawierają (okładka, strony, tekst, ilustracje). Wypowiadały się na temat obrazka, ilustracji lub usłyszanego tekstu. Układać i opowiadać historyjkę obrazkową zgodnie z chronologią zdarzeń i ćwiczyć odróżnianie świata rzeczywistego od bajkowego. Rozmawiać o czytaniu książek i
o tym, czym różni się biblioteka od księgarni. Zapoznać się z pracą sprzedawcy książek i ćwiczyć liczenie podczas zabawy w księgarnię. Zastanowić się, jak dbać o książeczki i naprawić te, które są w domu. Brać udział w różnych zabawach związanych z książkami i z biblioteką.

 

 

 

 

 

 

1. Moje ulubione książki

 

Moje książki

Iwona Salach

 

Moje książki kolorowe

stoją równo na półeczce.

Myję ręce i oglądam

kartkę po karteczce.

Czasem książki czyta mama,

bo ja nie potrafię sama.

Z książek wiele się dowiecie

o szerokim pięknym świecie.

O roślinach, o zwierzętach,

o dalekich krajach też.

Wszystko w książce jest zamknięte,

a więc ją do ręki bierz.

 

Rozmowa z dzieckiem na temat przeczytanego wiersza.

O czym dzisiaj będziemy mówić?; Dla- czego dobrze jest mieć książeczki w domu i czytać je codziennie?; Co trzeba najpierw zrobić, zanim weźmiemy do ręki książkę?.

RODZIC  zwraca dziecku  uwagę na prawidłowe obchodzenie się z książkami: Nie wolno poplamić książki ani zaginać rogów; Należy delikatnie odwracać kartki, by ich nie po- drzeć, oraz odkładać książki na swoje miejsce.

 

2. Międzynarodowy Dzień książki dla Dzieci; 66 Urodziny Hansa Christana Andersena

 

”Hans Christian Andersen to duński autor żyjący w latach 1805–1875, jeden z najpopularniejszych baśniopisarzy. Pisał również powieści, opowiadania, sztuki teatralne i wiersze, ale to baśnie należą
 do jego najbardziej znanych utworów. Nie chciał jednak, by kojarzono je z twórczością tylko dla dzieci — kierował je do wszystkich, niezależnie od wieku.”

 

Propozycje baśni :

wolnelektury.pl

wolnelektury.pl/katalog/lektura/brzydkie-kaczatko/?gclid=EAIaIQobChMIm6LDtci_6AIViLbtCh3lbAMZEAAYASAAEgLUc_D_BwE

wolnelektury.pl/katalog/lektura/calineczka/

wolnelektury.pl/katalog/lektura/dziewczynka-z-zapalkami/

 

3. Jak powstaje papier

 

 ZAGADKA

 Są tam duże drzewa

 oraz grzybki małe.

Co to jest za miejsce?

Wiecie doskonale. (LAS)

 

Następnie RODZIC rozkłada przed dzieckiem zdjęcia lub ilustrację lasu. Obok kładzie kartkę papieru i książkę.

RODZIC zadaje pytanie: Co to jest papier?. Daje dziecku papier o różnej grubości i fakturze. Dziecko doytka kartek. Później RODZIC podaje kilka przykładów wykorzystania papieru, np.: do rysowania lub do produkcji książek, czasopism, gazetek dla dzieci. Zadaje pytania:
Z czego powstaje papier?. Na koniec włącza od- głosy lasu. Dziecko słucha: szumu drzew, śpiewu ptaków. Jakie odgłosy możemy słyszeć w lesie?

 

Raz na sośnie siadła pliszka

Włodzimierz Ścisłowski

 

Raz na sośnie siadła pliszka – (obrazek pliszki i sosny)

no i co wynika z tego?

Drgnęła gałąź – spadła szyszka. (obrazek szyszki)

No i co w tym ciekawego?

Szyszka była już dojrzała – no i co wynika z tego?

Więc nasiona wyleciały. (obrazek szyszki i nasion)

No i co w tym ciekawego?

Z nasion drzewka tam wyrosły – (obrazek drzew)

no i co wynika z tego?

Cóż, po latach ścięto sosny. (obrazek ludzi ścinających drzewa w lesie)

No i co w tym ciekawego?

Z drewna papier wnet zrobiono – (  kartka)

no i co wynika z tego?

Dziś jest książki twojej stroną – ( książka)

dziękuj pliszce (drzewom), mój kolego!”

 

Rozmowa na temat wysłuchanego utworu.

:Z czego wyrosły drzewka?; W co za- mieniło się drewno?

 

4. W księgarni

 

Kup mi, mamo, książeczkę (fragment)

Tadeusz Kubiak

 Kolorowe książeczki,

 kolorowe bajeczki,

w kolorowych bajeczkach

kolorowy jest świat.

Kup mi, mamo, książeczkę,

przeczytamy bajeczkę, a

 w bajeczce tej – dziwy.

 Każdy poznać je rad.

 

Rozmowa na temat wysłuchanego utworu. Czy lubisz dostawać książeczki?; Kto Ci czyta książeczki?; Jakie bajki znasz?.

 

5. W bibliotece

Kłopoty w bibliotece

Marcin Przewoźniak

Książkom w pewnej bibliotece (ilustracja przedstawiającą bibliotekę, regały z książkami) nudziło się tak dalece,

że ni z tego, ni z owego

zaczęły grać w chowanego.

 „Calineczka” się schowała (ilustracja z Calineczką lub książkę z tą bajką)

za ogromny atlas ryb.

Szuka krasnal Hałabała, (obrazek krasnala Hałabały)

gdzie się przed nim Plastuś skrył? (N. pokazuje obrazek Plastusia)

Tak się wszystkie wymieszały,

że ta pani w bluzce w prążki

chodzi tutaj już dzień cały,

nie znajdując żadnej książki.

 

Rozmowa na temat wysłuchanego utworu. Różnicę między biblioteką a księgarnią.Dlaczego
w bibliotece ważny jest porządek. Jak nazywały się postacie z bajek, które wystąpiły w wierszu.

kwiecien.docx

----------------------------------------------------

TRZYLATKI

23.03.2020-27.03.2020 r.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TRZYLATKI

 

Trzy kurki  sł. polskie Karol Hubert Rostworowski, melodia francuska
 

Wyszły w pole kurki trzy (dzieci maszerują trójkami po sali i śpiewają)

 i gęsiego sobie szły. (dzieci idą jedno za drugim)

 Pierwsza z przodu, (pierwsze dziecko macha ręką)

w środku druga, (drugie dziecko klaszcze w dłonie)

trzecia z tyłu oczkiem mruga. (trzecie dziecko pokazuje na oczko)

 I tak w pole kurki trzy (dzieci maszerują trójkami)

raz-dwa, raz-dwa, w pole szły. (dzieci zatrzymują się i tupią)

 

W gospodarstwie

T. M. Massalska

 Pieje kogut już od świtu: – Kukuryku! Kukuryku!

Kura do kurczaków żwawo

gdacze: – W lewo!

 Gdacze: – W prawo!

Kaczka kwacze: – Kwa! Kwa! Kwa!

Trzy kaczątka dziobem pcha.

 Krowa muczy: – Mu! Mu! Mu!

Aż po prostu brak jej tchu.

 Koń opędza się od much. I rży głośno: – Jestem zuch!

Świnka chrumka: – Chrum! Chrum! Chrum!

Co za hałas! Co za szum! 

 Kot cichutko miauczy: – Miau!

 A pies szczeka: – Hau! Hau! Hau!

 

 Rozmowa na temat wiersza.

RODZIC rozkłada przed dziećmi sylwety zwierząt występujących w wierszu. Pyta: Jakie zwierzęta występowały w wierszu?; Jaki głos wydaje: kogut / kura / kaczka / krowa / świnia / kot / pies? (dzieci po kolei naśladują głosy zwierząt).

 

Dziwne rozmowy

sł. Anna Alexandrowicz, muz. Włodzimierz Zaliński

W chlewiku mieszka świnka (dzieci, które są świnkami, poruszają się po sali)

 i trąca ryjkiem drzwi.

Gdy niosę jej jedzenie, to ona: „Kwi, kwi, kwi!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko)

Opodal chodzi kaczka, (dzieci , które są kaczkami, poruszają się po sali)

 co krzywe nóżki ma. (dzieci naśladują chód kaczek)

Ja mówię jej: „Dzień dobry”, a ona: „Kwa, kwa, kwa.” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko) Na drzewie siedzi wrona, (dzieci , które są wronami, poruszają się po sali)

jest czarna, trochę zła. Gdy pytam: „Jak się miewasz?”, to ona: „Kra, kra, kra!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując ptaka)

Przed budą trzy szczeniaczki, (dzieci , które są szczeniaczkami, poruszają się po sali)

 podnoszą straszny gwałt. Ja mówię: „Cicho, pieski”, a one: „Hau, hau, hau!” (dzieci wydają odgłosy, naśladując zwierzątko)

 

ZAGADKI

Choć ma skrzydła,

 nie potrafi fruwać wcale.

Za to co dzień znosi jajko

i gdacze wspaniale. (kura)

 

Chodzi po podwórku różowy grubasek.

 Lubi w brudnym błocie pochlapać się czasem. (świnia)

 

Choć jest duża i rogata,

nie musisz uciekać.

Kiedy dasz jej smacznej trawy,

ona da ci mleka. (krowa)

 

Chętnie po łące skacze i biega,

 a jego synek to mały źrebak. (koń)

 

Czasem włazi gdzieś wysoko,

żeby mieć na wszystko oko.

Gdy chce zapłać mysz malutką, to zakrada się cichutko. (kot)

Co słychać na wsi?

Wanda Chotomska

 

Co słychać? Zależy gdzie.

Na łące słychać: Klee! Klee!

Na stawie: Kwa! Kwa!

Na polu: Kraa!

Przed kurnikiem: Kukuryku!

 Ko, ko, ko, ko, ko! – w kurniku.

Koło budy słychać: Hau!

A na progu: Miau!

A co słychać w domu, nie powiem nikomu.

 

Zabawa w rymy

Małgorzata Strzałkowska

 

 Raz wybuchła na podwórku awantura,

bo zginęły pewnej kurze cztery pióra!

Kura … (gdacze),

kaczka... (kwacze)

krowa... (ryczy)

świnia... (kwiczy)

owca... (beczy)

 Koza... (meczy) a na płocie przy chlewiku

 kogut pieje:… ( kukuryku! )

Gdy już każdy wrzasków miał powyżej uszu,

ze stodoły wyszło pisklę w …. (pióropuszu).

 Odnalazła kura pióra

i umilkła…..(awantura),

a pisklęciu się dostała niezła bura.

 

Krowa i mucha (ĆWICZE BUZI I JĘZYKA)

Patrycja Siewiera-Kozłowska

 

Była sobie krowa mała,

 która pożuć trawkę chciała.

Trawka świeża i zielona,

 krówka jest nią zachwycona.

 Najpierw wącha, (wdech przez nos)

potem wzdycha (wydech przez usta z głośnym westchnieniem: aaach!)

(a nad trawką mucha bzyka). (bzzzzz – zęby złączone)

 Żuje krówka swoją trawkę, (okrężne ruchy żuchwy)

Myśli: „chyba zjem dokładkę!”

Lecz te myśli jej przerywa mucha, która ciągle bzyka. (bzzzz – zęby złączone, usta rozciągnięte)

Krowa – pac! – ogonem muchę, (klaśnięcie i wymówienie słowa: pac)

 mucha brzęczy wciąż nad uchem! (bzzzz – zęby złączone, usta rozciągnięte)

Tak dzień cały się bawiły, aż opadły całkiem z siły!

 

Wycieczka

 sł. i muz. Katarzyna Kulikowska

Kiedy słonko jasno świeci,

na wycieczkę idą dzieci.

Idę ja, idziesz ty, kaczki, koty, kury, psy

. Kaczka: kwa, kwa, kwa. (dzieci naśladują głosy kaczki)

Kotek: miau. (dzieci naśladują głos kotka)

Kura: ko, ko, ko. (dzieci naśladują glos kury)

A piesek: hau. (dzieci naśladują głos psa)

 

Stary Donald farmę miał

 sł. i muz. Tradycyjne

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Na tej farmie pieska miał ija, ija, oł!

Słychać hau, hau tu,

Hau, hau tam,

 Hau tu, hau tam,

Wszędzie hau, hau,

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Na tej farmie krowy miał ija, ija, oł!

Słychać mu, mu tu,

 Mu, mu tam,

Mu tu, mu tam,

Wszędzie mu, mu,

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Stary Donald farmę miał ija, ija, oł!

Na tej farmie kaczki miał ija, ija, oł!

Słychać  kwa, kwa tu,

Kwa, kwa tam,

 Kwa tu, kwa tam,

Wszędzie kwa, kwa,

Stary Donald farmę miał ija, ija oł!

 

 

Jak kotek zwierzęta mlekiem częstował

 Halina Bechlerowa

To jest Filik – kotek bury. Ma wąsiki i pazury.

Dobry jest ten kotek Filik: chce, by wszyscy mleko pili.

Stanął Filik przy kurniku.

– Czy chcesz mleka, koguciku?

 Lecz kogucik z kurką czarną na śniadanie jedli ziarno.

 Koło żłobu stoi konik. Filik ładnie się ukłonił.

 – Lubisz mleko?

 – Nie, ja rano smaczny owies jem i siano. (RODZIC wyjaśnia, co to jest siano)

Do królika kotek podszedł.

– Pij, pij mleczko, bardzo proszę!

Ale królik siadł pod drzewkiem: chrupu, chrupu – gryzł marchewkę [...]

Więc do krówki poszedł kotek.

– Czy na mleko masz ochotę?

– Nie, Filiku, bo ja przecież jem zieloną trawkę w lecie.

 Koło furtki kózka biała także mleka pić nie chciała.

– Zabierz sobie, kotku, dzbanek! Ja jem liście kapuściane [...]

 

Rozmowa na temat wysłuchanego utworu.

RODZIC zadaje pytania:

Jak miał na imię kotek?; Czym kotek częstował zwierzęta?; Co kogucik i kurka jedli na śniadanie?; Co koń jadł rano?; Co gryzł królik?; Co lubi jeść krowa?; Dlaczego kózka nie chciała pić mleka?

 

Zwierzęta na wiejskim podwórku

23-27 MARZEC 2020

W tym tygodniu rozmawiamy o zwierzętach wiejskich. Przedszkolaki poznają piosenki Trzy kurki (sł. polskie K.H. Rostworowski, mel. francuska), Dziwne rozmowy (sł. A. Alexandrowicz, muz. W. Zaliński) i Stary Donald farmę miał (sł. i muz. tradycyjne) oraz wiersze
W gospodarstwie T.M. Massalskiej, Co słychać na wsi? W. Chotomskiej, Awantura M. Strzałkowskiej, Krowa i mucha P. Siewiery-Kozłowskiej, Chodzi kurka I. Salach i Jak kotek zwierzęta mlekiem częstował Ha. Bechlerowej (fragment). Rozpoznajemy nazwy zwierząt
z wiejskiego podwórka i odróżniamy je od innych zwierząt (domowych, egzotycznych czy dzikich). Staramy się odgadywać ich nazwy na podstawie wydawanych odgłosów. Ćwiczymy buzię i język, naśladując to, w jaki sposób poruszają pyskiem i jakie wydają odgłosy, oraz rozwijamy sprawność fizyczną imitując ich sposób chodzenia. Dzieci poznają określenia „domów” poszczególnych zwierząt: budy, stajni, kurnika. Uczymy się też łączyć w pary dorosłe zwierzęta z młodymi (koń – źrebak, krowa – cielak, świnia – prosiak, kura – kurczak) i podawać ich nazwy. Dowiemy się, co jedzą poszczególne zwierzęta.

 

 

--------------------------------------------

 

Pomysł na zabawę z masą solną. Oprócz korzyści z ćwiczenia motoryki małej zachęcamy do wspólnego przeliczania z dziećmi elementów zrobionych z masy, porównywania wielkości, ilości, czy nazywania kształtów. Po zastygnięciu masy również można np. pomalować ją farbami i powtórzyć kolory.

Przepis na masę solną

- mąka

- sól

- woda

- ilość: 2:2:1 - tyle samo mąki, co soli i połowę wody, np. szklanka mąki, szklanka soli i połowa szklanki wody.

Najpierw należy pomieszać mąkę z solą i stopniowo dodawać wodę. Ciasto powinno mieć konsystencję zbliżoną do ciasta na pizzę.

Pomysły na wykorzystanie

- można do niej dodać olejki lub barwniki

- można ulepić z niej trwałe dekoracje, świeczniki, przestrzenne figurki czy dekoracje w formie płaskiej

- można wykorzystać do pracy z masą foremki do wypieków pierników i ciastek, pojemniki, szklanki czy własną wyobraźnię

- zastyga od kilku godzin do kilku dni.

  

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Witaj.docx

Trzylatek_opowiadania_skrocone_1-10.docx

marzec.docx

 

OPOWIADANIA :

Rozdzial_1_Mysia.pdf

Rozdzial_2_Jagody.pdf

Rozdzial_3_Podwieczorek_w_domu_Mysi.pdf

Dziś proponujemy małą powtórkę z języka angielskiego. Myszki znają tę piosenkę, ale utrwalenie nazw części ciała na pewno się przyda. Zwłaszcza jeśli chodzi o pokazywanie w różnej kolejności. Zachęcamy Państwa do wspólnej zabawy z dziećmi i robienia zmyłek podczas pokazywania :)

Link do piosenki:

https://www.youtube.com/watch?v=eBVqcTEC3zQ

One little finger - Super Simple Song

 

One little finger, one little finger, one little finger.
Tap tap tap.
Point your finger up.
Point your finger down.
Put it on your head. Head!

One little finger, one little finger, one little finger.
Tap tap tap.
Point your finger up.
Point your finger down.
Put it on your nose. Nose!

One little finger, one little finger, one little finger.
Tap tap tap.
Point your finger up.
Point your finger down.
Put it on your chin. Chin!

One little finger, one little finger, one little finger.
Tap tap tap.
Point your finger up.
Point your finger down.
Put it on your arm. Arm!

One little finger, one little finger, one little finger.
Tap tap tap.
Point your finger up.
Point your finger down.
Put it on your leg. Leg!

One little finger, one little finger, one little finger.
Tap tap tap.
Point your finger up.
Point your finger down.
Put it on your foot. Foot!
Put it on your leg. Leg!
Put it on your arm. Arm!
Put it on your chin. Chin!
Put it on your nose. Nose!
Put it on your head. Head!
Now let’s wave goodbye. Goodbye!

 

One_little_finger_kolorowanka_do_piosenki.pdf

 

 

 

TRZYLATKI